dag 22 Hurecourt - Scey sur Saone (55 km)e
De bandenmisere duurt onverminderd voort. Aanvagnkelijk rijden we een heel gemakkelijk tracé,
langs de Saone, eindelijk eens een tijdje geen klimmetjes. In de middag zitten we gezellig op
een terras met nog twee andere fietsende koppels. Sterke verhalen over fietsen in Azië. Ik noteer
alvast de adressen; wie weet voor het volgende jaar. Alles lijkt "smooth" te gaan totdat
Nina toch weer roept: "band loopt leeg". Inspectie levert op dat nu haar buitenband is gescheurd.
Waarschijnlijk precies op de plek waar eergisteren het remblokuije zich in de binnenband boorde.
we balen nu echt heel erg, want wat moet je met een buitenband meteen scheur ionn de zijkant?
Maar onze inventiviteit wordt met de dag groter.Wat is buigzaam en sterk? Laten we het proberen
met een pleister stelt Nina voor. Niet zo'n gek idee vind ik. Een pleister is flexibel en sterk;
eigenlijk een stukje binnenband! Zo gezegd,l zo gedaan, De band houdt het inderdaad tot de volgende
camping, 10 km verder in Scey. Natuurlijk is ook daar weer geen fietsenmaker. Die zijzeldzaam
in La France. Dus maar een taxi geregeld naar de dichtst bij zijnde grote plaats: Vesoul. Zo komen
we uditeindelijk toch aan weer een nieuwe buitenband en meteen nog wat binnenbanden.
's Avnnds eten we heerlijk gebakken champignons met kip aan de oever van de Saone. Het leven is toch zo
slecht nog niet.
Dag 23 Scey - Marney (70 km)
Deze dag lijkt nog heter dan alle voorgaande. Gisteren zagen we ergens 38 graden staan! We gal an daarom
extra vroeg van start; al om 7 uur! Voor Nina een "hell of a job!"Ondanks dit vroege hopsta-uur en het voor
ons doen vroege vertrek. We komen een Nederlandse fietser tegen die heen en terug rijdt naar en van WSantiago.
Hij heeft er inmiddels meer dan 5000 kilometer opzitten. Wij ongeveer 1500 ekenen we snel uit. Je
hebt nu eenmaal baas boven baas.Er komen twee Belgen bij staan die de route Naar Barcelona rijden.
Ze klagen er over dat ze hun terugreis al hebben vastgelegd en nu eigenlijk voortdurend haasti moeten
maken. Dat is ook de ervaring van de Santiago-ganger: Nederlanders hebben oaltijd haast, want ze moeten
trein of vliegtuig nog hralen. Toch een goed idee van ons om de terugreis nog niet te boeken.
De rest van de dag skchiet het niet op. De omgeving is saai, de hitte loeiend en we rijden ook nog
een keer goed fout. Ik zal maar niet herhalen wat Nina naar mijn kop slingert.Enkele Duitse fietsers
die me op dat moment de weg willen vragen nverstaan het dan wel niet maar schrikken zich toch een
hoedje.
Eindelijk is dan daar toch Marnay; het eerste deel van dGroene Route kan worden opgeborgen.er We nemen
een verkwikkende plons in het kleine zwembadje. We halen
boodschappen in het pittoreske stadje, waar je nog voor elke boodschap naar een andere winkel moet.
Tjonge jonge, blij wat te horen van jullie zeg!
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad, vette pech die bandensores....ik herinner me nog Tjeu vorig jaar samen onderweg naar Berlijn op een zondag in een buitenwijk.....jij reed toen ook telkens lek, weet je nog?
Dramatisch vond ik dat. Steeds die tassen afladen etc. Dus ik kan me IETS van de verhitte gemoederen voorstellen. Overigens ook van die deprimerende 1e wereldoorlog linies en massagraven. Daar zou ik ter plekke van gaan janken als ik daar de hele dag rond moest fietsen! Die ruzies horen erbij, vader en dochter is VEEL closer dan partners moet je maar denken. Maar je vergeet dat allemaal wel weer straks en dan blijft alleen de toffe herinnering aan dat avontuur samen! Dat zul je je leven lang herinneren als zeer dierbaar. Misschien nu niet voor te stellen, maar toch!
Ik heb het boekje vanaf Marnay nu thuis en kan heel precies volgen waar jullie zitten en wat je te wachten staat! Nog 620 km te gaan tot aan st Marie de la Mer, of stoppen jullie al in Arles om (gehaast. haha)de nachttrein of bus te nemen?
Take your time, je hoeft voor niemand terug te komen! Geniet ervan zoveel je kunt, ik reis met jullie mee.
Dikke kus voor allebei, Hanneke
Daar ben ik weer nadat jullie er ook waren. Wat een verhalen weer en wat een vette pech inderdaad, die lekke banden. Dat lijkt me dus ook zo vreselijk frustrerend.
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd of dat bij Han en mij ook gaat gebeuren en hoe we dit dan gaan oplossen haha!!
Want wij ( Hanneke en ik) gaan ook een stukje fietsen, een peanut bij jullie vergeleken hoor.
Maar jullie blijven we uiteraard op de voet volgen en de grootste hobbel is al genomen. Nog maar ruim 600 km te gaan;-) Dat valt in het niet bij de afstand die jullie al hebben afgelegd. Wat een prestatie van formaat is dat, ik kan er gewoon niet over uit. En dan nog vader dochter, dat is helemaal een unicum. Ga zo door en hou het nog ff vol allebei en liefst zonder lekkages van banden!!
Heel veel succes nog en een dikke kus ook van mij voor jullie.
Lieve groetjes van Lottie
Dag Vader en Zuster,
BeantwoordenVerwijderenOw hemel dat klinkt niet goed! Ik geloof dat het een heel pittig reisje is, nog niet eens naar het fietsen gekeken!
Doe een beetje lief naar elkaar en ik denk aan jullie!
Voor de rest verkoop ik een hoop broodjes rookworst deze zomer ;)
xx Jasmijn