Voor de deur van de kathedraal steekt God een handje toe

Dag 11: Van Soissons naar Reims (84 km)

Vandaag wordt een belangrijk deel gereden op de hoge heuvelrug, die ligt tussen de Aisne en de Ailette. Dat betekent vandaag: een frisse noord oosten wind tegen in een gebied dat aan beide kanten ver uitkijkt over de laagvlakten waar zich talloze veldslagen hebben afgespeeld, zowel  ten tijde van Napoleon als tijdens WO I en II. In WO I wisselden de Fransen en de Duitsers hier voortdurend stuivertje, dan weer zaten de Duitsers hoog en droog boven, dan weer namen de Fransen bezit van deze weg, die “Chemin des Dames” heet, genoemd naar enkele adelijke dames die hierover heen en weer roetsjten tussen hun kastelen. De Fransen wisten wel wie ze vanuit de dalen naar boven moesten sturen, tegen de machinegeweersalvo’s van de Duitsers in: de koloniale troepen uit Marokko en Senegal. In totaal vielen er hier aan Franse kant 400.000 doden. Het was zo bar dat er massaal werd  gemuit en gedeserteerd. Het Franse leger viel bijna uiteen. En nu rijden wij dus over deze hoge weg des doods. Tegen de wind in sterft Nina ook duizend doden, om in stijl te blijven. Om op die heuvelrug te komen hebben we een klim van een klein half uur achter de rug. Ik vind Nina een krachtpatser en prijs er haar uitbundig om. We bezoeken voor het eerst een kerkhof waar 12.000 Duitsers begraven liggen. Maar die zijn weer gevallen in WO II. Het is gewoon niet bij te houden hier. Duitse kruizen  zijn zwart, die van de andere troepen wit; dat maakt het weer wel overzichtelijk.

Het wordt later en later en Nien wordt steeds moeier, totdat ze het gouden idee heeft om citroenen uit te persen in onze bidons; met die vitamineboost gaan we er nog eens met volle kracht tegen aan  . Langzamerhand veranderen de  graanakkers in wijngaarden. We zijn in de champagnestreek aangekomen. In de verte doemt overal bovenuit de kathedraal van Reims . We rijden er tegen een uur of negen in de avond majesteitelijk op aan; aan het eind van een lange laan platanen ligt dit statige bouwwerk uit de Middeleeuwen op ons te wachten. Als door God geroepen staan voor de kerkdeur ineens twee Belgische vrouwen achter ons die ons ergens onderweg hebben zien fietsen. Zij hebben voor ons een adres in een Jeugdherberg, het kan niet beter want Reims blijkt helemaal geen camping te hebben. Als hier de voorzienigheid niet in het spel is? Na lekker paella gegeten te hebben s lapen  we tegen redelijke prijs weer eens op echte bedden.