Maandag 30 juni
Vanaf het moment dat ik op het station van Frankfurt een treinreis naar NL heb geboekt voel ik me een enorme looser. Wat slap om er halverwege de brui aan te geven zegt een stemmetje in mij. Die stem wordt steeds luider naarmate de dag vordert. Ik rij wat dolooa rond in Frankfurt. De temperatuur loopt op tot 31 graden. Ik ben blij dat het maandag is zodat ik een makkelijk excuus heb om een van de 15 musea in het Museum Viertel niet met een bezoek te vereren; alle musea zijn dicht. Een aantal trouwens nu of helemaal vanwege corona. Ik bezie vanaf de hevig naar riool ruikende oevers van de Main naar de wolkenkrabbers van Mainhatten zoals ze het.hier gevat noemen. Op het gebouw van Norman Foster voor de Europese Centrale Bank na zijn ze allemaal spuuglelijk..Die.Duitsers.kunnem.er.niets van. Laat.ze.maar een.kijkje gaan nemen in Dubai. Daar.zien al.die.gebouwen er een stuk vrolijker uit.
S avonds een eind weg staan kletsen met.de.campingeigenaresse die Nederlandse blijkt..ze.woont met haar hele familie al enkele jaren op de camping in een paar caravans. Enkele familieleden zijn er.inmiddels bij gaan wonen. Het verbaast me dat er zo weinig tentjes staan terwijl het de dichtst bij Frankfurt liggende camping is..Dat.ligt aan de.slechte reviews van de vorige eigenaar, zegt ze. Ik zeg: je zou het.campinghek moeten opengooien, dat staat een stuk vriendelijker dan dat.gesloten hek. Nee,.is het.amtwoord, het.ziet hier rondom vol met tuig uit oost Europa die ongevraagd van het sanitair gebruik komt maken. Daarom.moet.alles.op.slot. Hoe het leven op een camping toch weer heel gecompliceerd kann zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten