Fitzcaraldo in de Eifel

 woensdag 23 juni

(Sorry voor de tikfouten, ,maar dit verhaal komt tot stand onder chaotische omstandigheden)

de tocht over de H'ohe Eifel voert in tegenstelling tot de naam vooral door dalen. Heel stil en heel mooi. Alles i groen hier. 

dat kan ook niet anders bij die gestaag doordruppelende regen hier. Maar het is niet koud, eerder broeierig warm. Later geraak il ineens buiten de Eifel en kom ik in vrij saai zacht golvend terrein, dat pas weer verandert als ik vlak tegen de Rijn aan zit. Maar eerst voor vannacht een camping gezocht. Ik was al een keer gewaarschuwd voor de vreemde capriolen die mijn gps uitvoert als ik de dischtt bijzijnde weg naar een camping vraag. 

it keer eindigt die weg bovenop een heuvel waarna slechts een ssmal voetpad door het struikgewas doorloopt. Ik zie op mijn gps dat ik nog maar een halve kilometer van de camping af zit en besluit het erop te wagen en begeef met fiets met zware bepakking in het struikgewas. /wat volg doet nog het meest denken aan de film Fitzcaraldo, waarin een waanzinnig geworden operazanger op een schip in de jungle van Peru aan de kapitein de opdrachtgeeft om , teneinde in een andere rivier te komen, het schip over een berg heen te trekken. Men heeft die klus in werkelijkkheid geklaard, waarbij in het echt enkele doden vielen. Iets soortgelijks staat mij na enkele honderden meters struikgewas te wachten. I kijk neer op eeen steile hellling waar ik doorheen zal moeten. Al naa hondeerd meer voetje voor voetje dalen begrijp ik dat dit onbegonnen  werk is. Maar ik kan ook niet meer terug. 

de fiets is zo zwaar dat ik niet meer terug omhoog kan. Er zi niets anders op dan de bepakking van de fiets af te halen en alleen met defiets door te gaan. Na weer honderd meter onmogelijk dalen parkeer ik de fiets tegen een boom en klauter terug omhog om de bagaage op te halen. Die vind ik echter niet terug. Ook mijn fiets vind ik niet meer. Radeloos sta ik bezweet stil, een heerlij hapje voor de muskieten. Ik ben nu werkelijk alles kwijt, mijn bagage en mijn fiets. Over wat er door mijn hoofd spookt zou ik een boek kunnen volschrijve n Laten we het houden bij wanhoop.                                                                                  Ik moet mijn fiets vinden en begin opnoieuw een stystematische zoektocht langs alle boomstammen. Na 10 minuten zie      ik door het struikgwas wat blinken. daar staat ie1 Zo goed en zo kwaad als het gaat schuifel en glij ik met mijn ros  de berg af Ineens zie ik verderop een bospad. Daaar plant ik mijn fiets neer. Omhoog maar weer, op zoek naar mijn bagage. Na een kwartier klauteren en rondkijken zie ik ze bij elkaar liggen. Vervolgens volgt een uurtje heuvel op heuvel af, telkens 30 meter om hoog en omlaag, slopend, dat kan ik jullie verzekeren. Maar een uur later sta ik met alle bagage uit te hijgen bij mijn fiets en kan ik alles optuigen. Zingend begeef ik me weer op pad en eindig na 10 minuten dalen pal op de gezochte camping. De gps weerkt dus perfect, maar stippelttelkensde weg uit voor een voetganger die van bergbeklimmen houdt. ' avonds is er bier, veel bier en slaap ik als een blok.