Gisteravond leerde ik even de andere kant van Noorwegen kennen. Vanwege de regen zocht ik een droge plaats op de camping in Flam om wat te kunnen lezen in Ilja Pfeijffer’s “ Brieven uit Genua”, waarin deze prachtige schrijver zijn licht laat schijnen op het Italiaanse leven in vergelijking met het Nederlandse en verder alles wat een mens beweegt; echt een boek voor in Noorwegen. Maar toen ik op een gegeven moment een blikje bier open trok, ging ik duidelijk te ver. “ That’s against the law, sir, You have to go”, zei een vrouw (de eigenaar van even verder gelegen eetkraampje, op bitse toon tegen me. “ En als ik nou wat bij jullie koop”. “No sir, it’s against the law. We’re gonna have trouble with that, so you must leave now” En daar ging ik met mijn fiets die ik als luiaard had meegenomen en een geopend blikje bier aan de wandel over de camping in de druilerige regen. Ik had de indruk dat iedereen in die man met in zijn ene hand een geopend blik bier en in zijn andere hand een fiets een notoire alcoholist zag. Noorwegen en drank, het blijft een probleem, de alcohol, in welke vorm dan ook is zeer beperkt verkrijgbaar, schreeuwend duur, er zijn geen cafe’s maar nergens zag ik de steden zoveel onvervalste alcoholisten, slapend in de goot, als juist in Noorwegen.
Vandaag heb ik me op genante wijze in de gisteren door mij gisteren onjuist, maar nu correct gespelde, Flambana trein naar een hoogte van 1000 meter laten tillen zonder er iets voor te doen. De trein zat stampevol; maar om te zeggen dat dit nou een belevenis van de eerste orde was., nou nee, Op een gegeven moment moet je er met zijn allen uit, sta je met honderden naar een enorme waterval te turen en doen een paar in het rood gehulde dames een dansje onder muziek die moet doen denken aan een aloude sage waarin Syrenen-achtige types bezoekers uit het dal trachtten te verleiden in de waterval te springen; een variant op de Lreley sage; kitsch van de bovenste plank natuurlijk. Verder valt er weinig te zien eigenlijk. Al die ophef wordt alleen gemaakt om zoveel mogelijk mensen naar boven te krijgen. Wel leuk is een gesprek met een Amerikaans stel uit Sacramento. Het gaat al snel over Trump. Volgens hen een gevolg van de stem van de vergeten groep, zoals je die langzamerhand overal hoort Maar ook Clinton vinden ze niks: “Really nobody likes her!”. Ze stemmen al jaren op de onafhankelijke kandidaat ook al weten ze dat die het in het twee partijensysteem nooit haalt. Zij is mondhygiëniste, hij neuroloog. Wat ze van Obama-care vinden: twee duimen omlaag. Nu moeten wij de verzekering betalen voor die dikzakken die een onverantwoordelijke gedragspatroon vertonen. Belachelijk. Laat iedereen voor zichzelf zorgen. Tsja, hier hoef ik met mijn sociaal democratische praatjes over solidariteit met en opkomen voor de zwakkeren natuurlijk niet aan te komen.
Ik reis nog door naar Finse, de hoogste piek hier in de buurt. Ik hoef dus alleen maar omlaag te rijden. Later heb ik er toch een beetje wroeging over dat ik het mezelf vandaag (en gisteren) zo gemakkelijk heb gemaakt. Ik ben nog genoeg katholiek om me ergens een beetje ‘ zondig’ te voelen over zoveel bedrog. En dat thermo-ondergoed dat ik onder mijn fietskleren heb aangetrokken hoeft helemaal niet. Ik stik na een kwartier al van de hitte. Het is gewoon lekker weer, een zonnetje af en toe en bijna geen wind ( en als die er is, zoals altijd in de rug, terwijl ik nu toh de tegengestelde kan uit rjd naar het zuiden.
Op een gegeven moment zie ik een bordje: “ Oslo 200 km “ staan. Het einde komt nu echt in zicht. Nog twee dagen zal ik me af en toe laten nat regenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten