Zijn de vrouwen in China zoveel vrolijker dan in Europa?

Nee, dumplings als ontbijt is het toch niet echt. Vanmiddag om vijf uur proefde ik ze nog en dat wil je niet van een ontbijtje. Het waren overigens heerlijk gestoomde garnaalballen, omlijst met gezellige loempiaatjes en een bakje thee. Wel zeer kruidige kost op de nuchtere maag, dus of we het morgen ook weer doen weet ik niet. Misschien wordt het dan een rijstepapje of noodles in een oestersaus. Brood (buns) zie je hier niet of nauwelijks; zelfs niet in de wereldstad Hong Kong.
We zijn vandaag naar het échte Hong Kong gegaan, de concentratie van de meest fantastische ontworpen wolkenkrabbers op het eiland tegenover Kowloon. Tussen de hoogbouw ligt her en der verbrokkeld de oude stad; de plek waar bijvoorbeeld door dr. Sun Yat Sen en zijn "bende van vier" vlak na 1900 de plannen voor de omverwerping van de Qing dynastie werden gesmeed. Later kwam daar de Guamindag (Kwo Min Tang) uit te voorschijn die de eerste republiek in China oprichtten. Ook werd hier de communistische partij opgericht. Dat speelde zich allemaal in de wijk af waar wij een kort stuk van de dr. Sun Yat Sen trail lopen; langs de plaatsen waar Sun naar school ging (bij de baptisten), college liep en samenzweringen smeedde. Een wijk ook met enkele gebouwen die nog doen herinneren aan de Britse overheersing, die hier tot enkele jaren geleden duurde.
Voordat we daar allemaal komen wandelen we langs de pieren die tegenover Kowloon liggen. Wat ons op weg daar naar toe opvalt (eigenlijk al aan de overkant in 'onze' straat, Nathan Road), is dat er overal groepjes vrouwen bij elkaar zitten op kleden of stukken karton. Onder hen opvallend veel moslima's, terwijl wij dachten dat die er in China nauwelijks zijn. Elders zien we groepjes vrouwen samen dansjes uitvoeren, sommigen zelfs op Spaanse muziek; en dat in China!? We stellen vast dat de Chinese vrouw zich een stuk vrolijker en geëmancipeerder gedraagt dan haar seksegenoten in Europa. Kom daar op een zondagmiddag in de stad is om zoveel uitbundige vrolijkheid onder louter vrouwen, mannen zijn in geen velden of wegen te zien. En we mochten gerust fotograferen of filmen, we hebben zelfs de indruk dat er nog iets fanatieker met de heupen gedraaid wordt. Een agent die we op dit verschijnsel aanspreken ( zo maar naar die vrouwen toestappen durven we nou ook niet echt) helpt ons snel uit de droom. We zien hier geen Chinese vrouwen massaal feestvieren maar contractors uit andere landen rond China die hier een jaar of twee verblijven en dan teruggaan. Ineens is de herkomst van moslima's en die Spaanse muziek duidelijk, het zijn Indonesische en Filipijnse vrouwen; diegenen die de mindere baantjes in het welvarende China komen inpikken. Maar van enige achtergesteldheid of neerslachtigheid is dus geen sprake; zelden een gezelliger zondagmiddag aanschouwd dan deze straatwandeldag in Hongkong. Dat het zich allemaal op straat afspeelt is nu ook zo onlogische meer, waarschijnlijk hebben al deze vrouwen geen behoorlijk thuis en zoeken ze elkaar liever buiten op.
De tocht gaat vandaag vooral naar boven, achter de flats van Hongkong rijzen onmiddellijk de bergen op. We bezoeken een dierentuin waar apen de meest bizarre geluiden produceren. Een tocht met de tram helemaal naar "The Peak", het hoogste punt van Hong Kong lukt niet omdat er een wachtende rij van anderhalf stond. Jur wil daarvoor in de plaats weer eens een oude hobby van hem beoefenen, met bus naar een onbestemde plek rijden. Zo gezegd, zo gedaan. Als we ergens lichten rondom een stadium zagen branden stelde Jur om daar maar eens naar toe te gaan; het blijkt een paardenracebaan met enorme tribunes waar we ongeveer een half uur omheen moeten sjokken voordat we een blik op de baan kunnen werpen. De lampen brandden alleen omdat alles van het weekend wordt opgeruimd, geen paard meer te zien. Evenmin als een bus terug vanaf deze plek. Na lang zoeken vinden we toch een bus die ons natuurlijk weer naar een andere volkomen onbekende plek brengt, het eindstation. Gelukkig weet men ons daar met de juiste lijn naar het dichtst bijzijnde metrostation te brengen. De moeie voeten van vader liet zich goed combineren met de eindeloze lol van zijn zoon, die niets liever doet dan zijn oude vader van hot naar her te laten sjouwen. En nu wil ik bier, gelukkig is er een soort van café onder ons hotel; café's die je echt moet zoeken, ogenschijnlijk ontbreken ze in het straatbeeld.