dag 11 rustdag Kingussie
Vandaag wordt veel regen voorspeld en eigenlijk ben ik wel toe aan een rustdag. Goed voor kont en schouder, waarin de laatste dagen stekende zenuwpijntjes waarneembaar zijn. Ik heb al menige tube met spierbalsem weggesmeerd, maar dat helpt niet, dus moet het de zenuwen zijn die opspelen. Ik moet wel een andere, duurder kamer nemen, maar dat wordt dan ook wel de vreemdste kamer die ik ooit gehad heb, met hemeldbed en klassieke badkuip.
Na een ochtend zalig niets doen besluit ik via de lokale VVV aan een bergwandeling te beginnen. De lokale VVVmevrouw geeft toe in de omgeving zelf nog nooit iets te hebben ondernomen en oogt, gebogen over een kaartje met wandelroutes in de buurt, hooglijk verbaasd dat het er nog zo veel zijn. Ik ga welgemoed de berg op, van de voorspelde regen blijkt niets al is het wel continu grijs. Naarmate ik hoger en kom en de berg kaler wordt gaat het harder waaien.
Wat me opvalt is de knalpaarse hei om me heen. Die zien we in NL vanwege de stikstofuitstoot nauwelijks meer. Hier volop, logisch want een koe is een Schotland zelden waargenomen fenomeen. Van het aanvankelijke fraaie uitzicht blijft steeds minder over. Vanaf de bergtoppen komen dreigende nevelflarden mijn kant uit. In de harde wind raak ik even de stenen zuil op de top aan om snel weer af te dalen.
stel dat ik hier een voet verzwik of been breek, wie komt mij dan hier ophalen is een gedachte die alsmaar in mijn hoofd speelt. Ik ben onderweg niemand tegen gekomen. Bergbeklimmen moet je eigenlijk altijd met zijn twee"en doen. Weer veilig beneden besluit ik eens naar de kapper te gaan, ik zie er met mijn groezelige vakantiebaard en wapperende manen wel steeds meer uit als een zwerver, hoewel, een zwerver op een e bike zie je niet vaak. Even later loop ik er weer als een keurige grijsaard bij. Nu even nog een setje Guinness scoren want een sfeervolle pub is in dit gat niet te vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten