En toen veranderde ik van windrichting

dag 9, Banff - Nairn: 131 km

Het zat er natuurlijk aan te komen, ooit zou die eeuwige wind in de rug zich tegen me keren. Dat was dus vandaag, toen ik bij Banff, de meest noordelijke stad op miin route, naar het westen ging rijden. Die wind stond keihard tegen en in de ochtend kwam daar ook nog een plens water bij. Toen ik in bij enkele afdalingen vanwege mijn natte bril bijna niks meer zag was het genoeg en dook ik de eerste de beste pub in, die ik onderweg tegenkwam (duurde toch nog bijna anderhalf uur). Aldaar goot ik de eerste wisky van deze reis naar binnen, op aanraden van een oud mannetje aan de bar een ' Monky Shoulder' . Niet slecht en warm makend.Daarna een uitgebreide lunch waarbij ik de batterij, die razensnel aan het leeglopen was, weer vol liet lopen met verse stroom. Na anderhalf uur was ie weer bijna vol en was het buiten zo goed als droog. Tot zeven uur 's avonds bleef het beuken tegen de windi in, zelf na de herlading had ik bij aankomst in Nairn nog maar 5 % peut, de tocht had echt niet langer moeten duren. 

Aangekomen bij een uiterst louche hotel bleek er helemaal geen receptie maar moest ik een  telefoonnummer draaien. Daar gaf een barse stem mij een code die bij een kastje met het nummer 3 op de muur hoorde. Na het intikken van die code zou het kastje openspringen en zou ik een sleutel bemachtigen. Maar de doos van Pandora opende zich niet, hoezeer ik de nummers telkens weer opnieuw intikte. De man aan de andere kant klonk bozig. Dan kan ik u niet verder helpen, dit heb ik nog nooit meegemaakt. Nou ik dus ook niet, dus dan stort u mij mijn geld maar terug. Zal ik doen zei de barse man. En dus kon ik via het perfide booking.com opnieuw een hotel zoeken. Snel gevonden, dat wel, maar 2 x zo duur Maar moe en na 130 km kijk je niet meer zo nauw.

Geen plaatjes vandaag want ik zag onderweg niks wat de moeite van het fotograferen waard was. Nee, geen echte topdag vandaag, to put it mildly!