Dag 8: Dyce - Banff 98 km.
Over een glooiend landschap met af en toe een pittige klim (op een e bike is een klim altijd te doen) kom ik, zonder regen, al om 17.00 uur in de meest noordelijke plaats van deze Schotlandreis. Heel, heel ver over zee zie ik de bergen van noord Schotland, helaas is deze reis te kort om dat er nog bij te doen, een volgende keer misschien. De laatste 20 km gaan langs de rivier de Deveron in een landschap dat me heel sterk aan het Geuldal doet denken, met dat verschil dat je hier gedurende 20 km geen sterveling tegen komt. Aan het begin van de stuk langs de Deveron ga ik in Turriff een drukke pub binnnen. Het is zondag,en druk, dus dat kan kloppen. Idereen, mannen vrouwen staan of zitten glazen laarzen vol bier weg te hijsen. Een nogal beschonken man ziet mij in wielertenu naast zich aan de bar verschijnen en kijkt me met lodderige ogen aan of hij een alien ziet. Waar kom jij vandaan vraagt hij met dubbele tong. Uit Holland, zeg ik. Wat doe je hier dan? Fietsen, een rondje, zeg ik. De man komt niet meer bij van verbazing. De juffrouw achter de bar is al even verbouwereerd als ik om koffie vraag. Die ga ik even zetten dan, zegt ze. Vervolgens krijg ik hem gratis. Voor iemand die in een pub op zondagmiddag in een wielerpakje koffie komt bestellen maak je een uitzondering natuurlijk.
Banff is het eind van de wereld, aan de kade tref ik een man in kilt die mij desgevraagd alle ins en outs van Schotse klederdracht vertelt. Ik ben heel erg ge"interesseerd in dat zakje dat een man voor zijn onderbuik heeft hangen. Wat zit daar nou in. Mijn portemonnee en een zakdoek zegt de man. En een dolk in een van zijn kniekousen, voor als iemand aan dat tasje zou willen zitten. Die Schotten zijn niet voor de poes!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten