Dan ben je eens een galante ridder, wordt het nog normaal gevonden ook!

 Dag 12 Kingussie - Pitlochry 85 km

Een staalblauwe hemel vanmorgen, als ik vanuit mijn pension naar buiten kijk. Onschotse felle kleuren, gras groener dan groen, heide paarser dan paars, de brem geler dan geel, de margrieten langs de weg witter dan wit. De wereld lacht me  toe.

Vlak voor mij zijn vertrokken 2 zusjes die ook in Avondale House hadden gelogeerd, Tracy en Cesy (spreek uit Keesie). Na een drie kwartier kom ik Tracy alleen tegen, haar zus is doorgereden. Ze wandelt naast haar fiets. Ik zeg dat ik haar zus zal waarschuwen en rij door. Dan begint het te knagen, had ik haar niet  ridderlijk te hulp moeten schieten, ze heeft duidelijk probemen met de alsmaar opgaande lijn vanmorgen, we gaan immers weer de highland hoogvlakte op. Haar zus kom ik maar niet tegen, dus ik besluit om te draaien. Ik kom haar vrij snel weer tegen, ze is toch weer opgestapt. Met zijn tweetjes rijden we door het gigantische panorama, ik geniet met volle teugen van de prachtige kleuren en geef Tracy regelmatig een duwtje als de weg wat stijler wordt. Dan is zo'n e bike toch een uitkomst.

Na een half uur komen we zus Cesy tegen bij een pompstationnetje dat me, gezien de wijdse omgeving, sterk aan Canada doet denken. Ze oogt helemaal niet verbaasd en vindt het blijkbaar normaal dat iemand haar duidelijk slomere zusje wel ergens oppikt. We kouten gezellig wat over de Boris Johnson die er hedenmorgen de brui aan heeft gegeven. Ze blijkt fanatiek pro brexit tezijn, ja daar moet je bij mij mee aankomen. Stevig nemen we even de pro's en contra's van de Britse politiek door  Haar standpunt is, we zijn dan wel vrienden van elkaar , het continent en wij, maar Britten doen alles nou eenmaal liever op zichzelf. We zijn geen deel van het Europese continent en houen het graag zo. Daarna gaan we elk weer ons weegs, waarbij ik me nog vaak afvraag hoe Tracy in godsnaam met de wind op kop over die hoogvlakte met soms nijdige klimmetjes komt. 

Daarna begint een eindeloze afdaling die pas eindigt bij Blair Castle, een van de toeristische trekpleisters van Schotland.

Maar tot mijn verbazing is het bij het ultra moderne tuincentrum enkele kilometers daarvoor veel drukker dan bij het slot zelf. Blair Castle is al 8 generaties lang het huis van de Dukes van Murray, waarvan de eerste op het kasteel huisarrest kreeg omdat hij niet al te fanatiek het Engelse koningshuis tegen de Jakobieten (katholieken) steunde. Hij kreeg in het riante slot huisarrest, had niet veel te doen en maakte bij 2 echtgenoten 20 kinderen. De Murray dynastie was geboren en gaat tot op de dag van vandaag door.