Met een grote omweg naar M & M

We worden pas wakker om negen uur. Duidelijk zondag. Alle tijd vandaag om Oslo nog eens nader te gaan bestuderen. De zon schijnt overvloedig, de temperatuur zal vandaag gaan oplopen tot 28 graden! Daarmee overbruggen we een temperatuurverschil van 24,5 graad in 24 uur binnen 300 km! Heel Oslo viert de plotseling binnenvallende zomer. Zoveel wit Noors vel hebben we nog nooit gezien. Het is maar te hopen dat ze zich allemaal met factor 50 hebben ingesmeerd, anders lijkt Oslo vanavond op een indianenreservaat. Ook de natuur doet zijn best. Overal bloesem en ontluikend groen. We worden er helemaal lyrisch van. We lopen door de botanische tuin en allerlei parken en parkjes. De jeugd van Oslo is over al dat groen gelijkmatig heen gestrooid. Aan de hand van een reisgidsje doen we stadswandeling in het museumkwartier annex hippe winkeltjeswijk om via de slingerende Akerselva, wie kent dat riviertje niet, terug naar het Munchmuseum te lopen. Daar hebben we nog net een half uur voor sluitingstijd (al om 16.00 uur gaan hier de musea dicht op zondag!) om naar een gecombineerde tentoonstelling van de fotograaf Maplethorpe en de schilder Munch te gaan. Een wonderwel geslaagde combinatie, zowel M. als M. maakten veel werk van naakten, zowel mannelijk als vrouwelijk (ik denkt dat Munch ook homo was gelet op het vele mannelijke naakt), portretten en werk met sensuele ondertoon. Wereldberoemd is de foto van M. van een man in keurig pak met een enorme piemel uit zijn gulp. “ De Schreeuw”  hangt er overigens niet, die hangt nl. in het Van Goghmuseum. Volgende week daar dus even langs gaan om deze perfecte reis af te ronden.
Tegen alle regels in parkeren we onze huurwagen weg met een half lege tank. Waarom is er dan ook geen tankstation op de luchthaven zoals overal elders? Dat zal wel weer een vette boet opleveren. Ook blijken we, zo snuffelt H. op uit de reisvoorwaarden, het maximum toegestane aantal te reizen kilometers te hebben overschreden. Daar heb ik nog nooit van gehoord! Dal zal de kassa ook wel weer doen rinkelen. Wie eerdere reisverhalen heeft gelezen weet dat het tussen mij en de autoverhuurbranche nooit meer goed komt. (maar verder was het een prima auto die reed als een naaimachientje).