Deze keer komt de drinker naar de wijn

Als de hitte nog niet als een wollen deken over het landschap neergedaald is, om precies te zijn om half elf, beginnen wij aan onze fietstocht door de Cote d'Or, de naam die is gegeven aan de hellingen tusssen Beaune en Santenay alwaar zich de beste 'domaines' (chateaus heten hier domaines) op het gebied van de droge witte wijn liggen. De fietstocht van ongeveer 40 kilomete slingert prachtig tussen de wijgaarden met hun typische sperziebonengeur. Aan het aantal fietsers dat we tegenkomen is te zien dat dit inderdaad een van Frankrijks  meest bereden fietsroutes is. Maar dan vooral door zestigers zoals wij, niet strakke volbepakte toerrijders, die halen voor zo'n gezapig circuit de neus op. H.'s elektrieke fiets vertoont kuren, hij schakelt uit eigener beweging voortdurend heen en weer. Maar toch weet H. mij op menige klim er uit te rijden. De temperatuur stijgt ondertussen behoorlijk; bij elk terras zakken we neer en drinken liters water.We komen weer in Meursault, waar we gisteren niet terecht konden op de camping. Het valt ons weer op hoe vrolijk al die plaatsjes op de route er uit zien; het gaat de wijnboeren zichtbaar heel goed in dez regio. Als we in Beaune aankomen keren we rechtsomkeer en doen dezelfde weg terug. Ondertussen plakken we ook nog een bandje van mijn racefiets. losse steentjes op de weg, daar houdt mijn racepaardje niet van.Keurig zoals afgesproken keren we om half drie terug op het stationnetje in Santenay. We scoren een Bourgongne bij de plaatselijke kruidenier (geen witte maar toch maar weer de vertrouwde rode wijn). Cote de Beaune  appelation Controlée; die komt dus van zeer dichtbij en heeft niet veel kilometers hoeven maken ons ons te bereiken. Soms is het goed dat de wijn niet naar de drinker komt maar de drinker naar de wijn.