Code rood brengt ons op het juiste pad

Juist als we naast ons groene pukkeltje aan het ontbijt willen beginnen vallen er malse druppels uit het grijze zwerk. Terwijl we vannacht nog naar de sterren konden kijken is het nu helemaal betrokken. We vluchten met ons hebben en houen de auto in en eten daar terwijl de regen op het dak tikt zwijgend ons dagelijkse brood. Op de camping staat een soort kantine waar we heerlijk droog wat internetten en lezen. We hebben om twee uur een elektrieke fiets besteld en treffen die inderdaad om klokke twee in een oud stationnetje. We zitten een  tijdje op het perronnetje en dromen over stomende locomotiefjes en al die andere momenten dat wij tijdens vakanties op dergelijke stationnetjes stonden. In het kantoortje dat tot sfeervol office de tourisme is omgebouwd raadt ons de dienstdoende, aardige man achter de toonbank ons ten stelligste af om vandaag te gaan fietsen. Tegen het eind van de middag is code rood afgegeven en staan fikse donderbuien en hagelstenen op het menu. Omdat de man het ongetwijfeld beter weet dan wij blazen we voor vandaag de fietstocht af en bestellen d'n elektriek dan maar voor morgen. Nu we ineens niks te doen hebben stel ik voor om de ongeveer 60 kilometer korte rit naar de Morvan te ondernemen waar Josien en Ton, gemeenschappelijke vrienden van ons, wonen. Twee jaar geleden heb ik daar nog huis gehouden met een pneumatische hamer en elektrische zaag waar Josien en Ton indertijd niet dol enthousiast over waren maar dat is geen reden maar eens poolshoogte te gaan nemen hoe de zaken er nu voor staan in de omgebouwde boerderij. Ik sla steil achterover als ik, aldaar aangekomen, zie wat er in de twee jaar sindsdien allemaal verspijkerd en verbouwd is. Een prachtige woonkamer en een stoere keuken worden door ons bewonderd. En de pokdalige heuvel met gammele bomen is veranderd in een geëgaliseerd terrein voor tenten of caravans. Kortom, wilt u rustiek kamperen op een dag reizen van Holland, reis af naar Ménessaire in de Morvan. Aanvankelijk denk je helemaal aan het eind van de wereld te komen, maar dan ontvouwt zich een sfeervol dal met in de verte een sprookjeskasteel met daar tegenover de bewuste boerderij. Josien en Ton dringen er op aan dat we blijven bar b quen en zo wordt het leven als God in Frankrijk weer eens helemaal bewaarheid. De code rood blijkt net als zo vaak in Nederland alleen maar bangmakerij. Er is de hele dag verder geen druppel gevallen. In een spookachtige roze avondlicht, veroorzaakt door de late zon, koersen we weer campingwaarts.