Alweer bijna 2 weken in Spanje. En er komen nog 2 weken bij. Gisteravond heb ik besloten H. tot het bittere eind te begeleiden. Zo bitter is dat eind niet, want het blijft hier goed toeven, al was het zondag bewolkt en winderig, bijna Hollands weer. Vandaag schijnt dan de zon wel weer hevig maar er staat een stormachtige wind waardoor het toch fris aan voelt. In de middag, na de training van H. op de fysio, zitten we - uit de wind - genoeglijk achter een Spaanse capucino (dat is hier een stevig bak koffie met daarop een enorme dot slagroom) op een terras in de haven van Moraira.
Gisteren heb ik op de bewolkte, volmaakt stille zondag, nog heel wat afgeklommen in het achterland van Benitatxell; opvallend toch hoeveel fietsers je hier tegen komt, zelfs op zo'n rustige zondag. Ook vandaag zie ik ze weer overal rondrijden; werkdag of niet. Het merendeel oogt jong, dus het zijn zeker niet alleen pensionado's die hier rondfietsen. Gisteren hoorde ik een groepje wielrenners Frans spreken. Ik denkt dus inderdaad dat het allemaal profs zijn die hier aan het trainen zijn.
H. heeft vooral 's nachts last van haar knie. Als ze rustig ligt gaan de spieren en gewrichten opspelen. Het is dus zaak om overdag heel actief te blijven, zodat ze 's avonds goed slaperig is. Het lopen gaat steeds beter; ik denk dat ze over 2 weken inderdaad vrij kwiek het vliegtuig in stapt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten