Benidorm, 13 januari
Nu gaat het me toch moeite kosten deze blog vandaag te
vullen. Vanmorgen ben ik gaan hollen langs een lege boulevard; het grijze weer
zal er debet aan geweest zijn. Daarna
heb ik weer eens wat bandjes geplakt; op de een of andere manier loopt een band,
die bij controle onder water lekvrij lijkt, na verloop van tijd toch leeg. Dus
er maar een andere band op gelegd. Op het terras Patrick nog even gesproken,
hij gaat terug naar Engeland met zijn vijf relaties. “Allemaal boys?” vraag ik geïnteresseerd;
“nee, zowel mannen als vrouwen want ik ben bi”. Ok, dat weten we dan ook
weer.
Hanneke beweegt weer wat gemakkelijker, maar is toch nog
steeds vrij snel moe. Gisteravond had ze ineens een huilbui, en dat voor iemand
die nooit huilt! Heel goed, dat de emoties er uit komen. Het is ook niet niks;
zo’n compleet nieuw onderdeel in je lijf geschoven te krijgen. ’s Middags loopt
ze in plaats van één al twee rondjes; het gaat vooruit. Wel kan ze niet zonder
paracetamol; de knie blijft zeuren. Toch niet gek na drie dagen?
’s Middags ben ik op zoek gegaan naar cultuur met een grote
C. Er zou ergens een Art Fair zijn. Maar waar ik ook kom en rondkijk, ik vind
niks. Dat bevestigt mijn beeld van een stad waar de mensen werkelijk helemaal
geen enkele behoefte hebben aan kunst. Nergens zal ik een beeld of iets dat op
kunst lijkt. Ook op maandagmiddag zitten de lobbies, de eetzalen en de
eettentjes goed gevuld; wandelen, eten, drinken, met elkaar kletsen of, zoals
ik gisteren een aantal bejaarden laat op de avond zag doen, gezellig met zijn
allen rei-dansen. Kunst hoort daar helemaal niet bij, dat is iets voor snobs of
lui met veel poen. Die tref je hier niet.
Dan maar wat foto’s tijdens mijn rondgang door Beni. Ook hier kunnen dagen grijs zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten