De rit langs de Dommel viel wat tegen, dat stroompje kom je tijdens de honderd kilometer lang rit nauwelijks tegen. Alleen in de buurt van Sint Oedenrode rijdt je er een tijdje langs, met aan de andere kant lelijke Brabantse bungalows die merkwaardigerwijze vaak met de zijkant naar het water staan, vaak er nog een lelijk schuurtje tussen. Dat is bij de Linge en Vecht, om maar eens twee andere watertjes te noemen, echt wel anders.
In Belgie zie het riviertje, dat inmiddels een dun stroompje moet zijn, helemaal niet meer. Ik ben blij na 100 km )75 km op eigen kracht) een camping te zien. Ik ben na 100 km doodop. Een eetgelegneid heeft de camping niet, dus toch maar weer op de fiets, nu ontdaan van tassen, naar Pelt. Kijk, dan is het lekker je motot aan te zetten. In het feieilijke stadje, vol met architectuur die in Nederland nooit door de welstand zou komen, vind een enorm restaurant, luisterend naar de naam Banana Split. Ooit begonnen als ijssalon zijn ze nu van alle markten thuis. Ik ga voor de Vlaamse stoofpot, die bestaat uit bruine jus met enorme brokken vlees, ik voel me een beetje een hond. De Duvel maakt veel goed. Wel moet het mandkanpje op, overal hier. Als je aan de tafel gezetenbent mag ie weer af.
Slapen gaat slecht naast een ren met - volgens de campingbaas - duizenden kippen en hanen. Het gekukel van de heren gaat de hele nacht door, verschrikkelijk.
De volgende ochtend wordt ik gewekt door het gebrul van straaljagermotoren. We blijken tegen een legerbasis aan te liggen, waar elke 10 minuten een straaljager opstijgt Het eerste deel van dag fiets ik nog in Belgi"e, de Belgische provincie Limburg is net zoals zijn Hollandse broertje heuvelachtig. Dat komt mijn motortje goed van pas. Ik rij net als gisteren urenlang over voormalige spoorlijnen die tot fietspaden zijn omgebouwd. Dat betekent, recht uit tussen de bomen, zonder hoogteverschillen, mijn favoriete tracks Via een kilomters lange afdaling roetsj ik van de Kempense hoogvlakte de Maasvallei in. Ineens sta ik oog in oog met een pontje dat me over de Maas vaart De Maas is deze tijd van het jaar een grillige stroom die vanwege zijn laagte moeizaam zijn weg tussen eilandjes en andbank zoekt. Helemaal niet die brede stroom die ik voor ogen heb.
Langs kilometers lange dijken en enorme lussen koers ik op Maastricht aan, alwaar ik met het zicht op de eeuwoude stenen brug mijn eerste biertje van vandaag pak.
wauw! grandioos!
BeantwoordenVerwijderenIk had iets saais verwacht zoals Flevoland....maar dit is een onverwacht avontuur. Maar hoe zit het nu met die Peren?