woensdag 5 augustus 2020
Etappe 10, dood op
Beschouw alle verhalen hiervoor maar als opgeblazen eigendunk. Driekwart gereden zonder ondersteuning; een extra peutje alleen nodig bij heuvels, etc. Etc. Vamdaag kwam ik mezelf op een stukje van 65 km enorm tegen. In Noord Holland woei een gemene zuidwind. Op weg naar Amsterdam had ik die alleen maar tegen. Het eerste uur ging nog wel, ik hield de 24 op de teller. Daarna begon het verval, waarbij ik ook steeds vaker de weg kwijtraakte. Mijn GPS weigerde diensten en mijn komt deed zeer. Ik raakte helemaal uit mijn ritme over de lange rechte wegen en kon vlak voor Amsterdam niet meer. Ondanks mijn motor. Kortom, stoere verhalen kan ik alleen kwijt met de wind in de rug. Morgen in Amsterdam een rustdag, ik ben er aan toe.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Allereerst complimenten voor het gedicht!👍
BeantwoordenVerwijderenVerder een reactie op etappe 8 en 9. Ik had het beeld dat fietsen met ondersteuning het fietsplezier verhoogd omdat je door die mindere inspanning meer kan gaan genieten van je omgeving en je initiatief. Zo staat dat ook beschreven in de reclames en Mirjam beaamt dat inmiddels. Ikzelf ben wat halstarrig en denk het zonder ondersteuning nog wel te kunnen redden. Dat genieten bedoel ik dan gecombineerd met wat afzien. We fietsen tenslotte ook om later hierover een helden epos te schrijven of te vertellen bij de borrel. Maar jij gaat daar wel ver in. Het is een actueel verslag van pijn, lijden, afzien, zwoegen, stumpen enz wat je schrijft. Zo sterk dat ik het kan voelen. Maar je hebt toch een
door accu aangedreven fiets verdomme!!
Daarom draai ik nu het welbekende nummer ‘you never bike alone ‘ van Lee Towers. En ik denk daarbij aan je. Hoop dat het helpt.
Jan Siebelink schreef ooit het boek met de titel ‘Pijn is genot’. Sterkte en behouden tocht.
Allereerst complimenten voor het gedicht!👍
BeantwoordenVerwijderenVerder een reactie op etappe 8 en 9. Ik had het beeld dat fietsen met ondersteuning het fietsplezier verhoogd omdat je door die mindere inspanning meer kan gaan genieten van je omgeving en je initiatief. Zo staat dat ook beschreven in de reclames en Mirjam beaamt dat inmiddels. Ikzelf ben wat halstarrig en denk het zonder ondersteuning nog wel te kunnen redden. Dat genieten bedoel ik dan gecombineerd met wat afzien. We fietsen tenslotte ook om later hierover een helden epos te schrijven of te vertellen bij de borrel. Maar jij gaat daar wel ver in. Het is een actueel verslag van pijn, lijden, afzien, zwoegen, stumpen enz wat je schrijft. Zo sterk dat ik het kan voelen. Maar je hebt toch een
door accu aangedreven fiets verdomme!!
Daarom draai ik nu het welbekende nummer ‘you never bike alone ‘ van Lee Towers. En ik denk daarbij aan je. Hoop dat het helpt.
Jan Siebelink schreef ooit het boek met de titel ‘Pijn is genot’. Sterkte en behouden tocht.
Nou Tjeu, je krijgt nu de wind van voren😉 en wel in tweevoud!!
BeantwoordenVerwijderenAch, trek het je niet aan, de rustpauze zal jou goed doen,waarna je weer fris en fruitig je weg gaat vervolgen.daar ben ik van overtuigd.
Zoniet dan is daar nog de trein met airco en mondkapje. Aan jou de keus.
Succes en sterkte met de laatste etappes. Ik vind jou zowieso een kanjer, want ik doe het je echt niet na. Wij vonden 45 km al een hele prestatie.
Ik volg je weer trouw. Groet Lot
Masochistisch gedrag?
BeantwoordenVerwijderenDesondanks een prestatie van klasse. Welke 70 ‘ er doet je dit na?!
Masochistisch gedrag?
BeantwoordenVerwijderenDesondanks een prestatie van klasse. Welke 70 ‘ er doet je dit na?!