Na uitgezwaaid te zijn door Peet rij ik aan op Nijmegen om in Radboudziekenhuis op bezoek te gaan bij haar man, Rob. Ik rij ergens fout en kom een half uur later weer aan in Haps, waar ik vertrokken was, dat schiet lekker op. De weg naar Nijmegen is vreselijk slecht aangegeven, bovendien blijven de bordjes telkens 12 kilometer aangeven. Dat komt omdat ik eerst een grote bocht onder de Maas moet beschrijven voordat ik brug over kan. In het Radboud klets ik buiten het bezoekuur een uurtje lekker weg met mijn leesmaatje Rob. We blijken altijd dezelfde boeken te lezen, nu zijn we allebei bezig mat de historische roman over Cromwell van de onovertroffen Hilary Mantel. We gnuiven bij de vele intriges die zich rond de aanstaande, maar door de Paus verfoeide, tweede vrouw van Hendrik de Achtste, Anna Boleyn, afspelen. Steeds trekt Cromwell daarbij aan het langste eind. Hoewel niet van adel, groeit de onnavolgbare opportunist Thomas Cromwell uit tot de grootste vertrouweling van de wankelmoedig King Henry. Het mooie is dat ondanks 800 pagina's de lezer er toch niet helemaal achter komt hoe die dekselse Cromwell dat allemaal flikt.
Door maar weer, eerst langs de Waal tot bijna aan de grens met Duitsland, dan met een zwaai omhoog naar de aanvang van de IJssel. Onder een gezellige Hollandse zomer wolkenhemel rijd ik langs deze schilderachtige rivier naar het ydillische plaatsje Doesburg, alwaar ik de nacht zal doorbrengen bij de zus van H., Mayke en haar vriend Wouter. Met hen maak ik een prachtige wandeling door het avondlijke stadje met vele monmenten en hofjes. Tegen de oude kerk aan, onder een grote boom, eten we op een terras dat zo in een Frans dorpje had kunnen liggen. De wijn smaakt ons zeer goed, te goed eigenlijk, zodat we alledrie enigszins zwalkend in het half donker terug naar huis lopen. Voor de tv met een onbekende zomergast vallen we alledrie half in slaap.
De volgende dag, het is nu maandag, wordt de tocht langs de IJssel vervolgd, niet nadat ik in paniek heb opgebeld naar May dat ik mijn portemonnee ben vergeten. Terwijl zij naar het restaurant belt waar we schommelend vandaan zijn gegaan. vind ik mijn portemonnee alsnog op een plek waar ik hem anders nooit stop, Weer bellen om alles weer recht te zetten. Verder vandaag veel rustige, eindeloze fietspaden met in de verte de slingerende IJssel, later verfvangen door teleurstellend veel fietspaden langs doorgaande wegen. Dan wordt het donkerder en donkerder en ineens rijdt ik tussen Deventer en Zwolle in een plensbui. Als ik Zwolle binnenrol ben ik net weer droog maar besluit ik voor alle zekerheid toch maar eeen ' Vrienden op de Fiets" adresje te arrangeren. Op weg daarnaar toe breekt opnieuw de hel los, maar nu met donderslagen. Als een verzopen kat sta ik druipend aan de deur van mijn logies. De gastvrouw komt aanrennen met handdoeken, terwijl ik mijn sokken uitwring. Nog nooit was een hete douche zo welkom! Als ik ook nog blijk te kunnen mee-eten kan de avond niet meer stuk.
Tja Tjeu, ook wij zijn heerlijk nat geregend hier in Zoutelande, maar een eenzame en doorgewinterde fietser als jij heeft daar vast geen problemen mee, wij ook niet trouwens😉. En jouw fiets met “prothese” kan je gelukkig een zetje geven. Ik heb Ab al jouw verhalen aan het ontbijt voorgelezen, dat doe ik erg graag met de nodige schwung natuurlijk, maar jij verdient de credits. We hebben ervan genoten, net als van het verblijf hier. Tóplocatie!, succes met de verdere tocht en ik blijf je weer volgen. 🙋🏼♀️Lot
BeantwoordenVerwijderenBofferd met die maaltijd!
BeantwoordenVerwijderenGr Kees