“Zeeland weer de klos bij wijziging NS-regeling” kopte de
Volkskrant gisteren. Een paar weken geleden zou ik er nauwelijks aandacht aan
geschonken hebben. Maar nu realiseer ik me dat mijn oude reishobbel (in de
nachtelijke uren stond de laatste trein uit Rotterdam altijd een kwartier stil
op het station in Roosendaal) na 8 jaar ineens weer actueel is. Het wachten is
nu echter niet alleen beperkt tot de laatste trein, nee de NS heeft dit moment
van contemplatie nu in elke rit richting het zuidwesten ingebouwd. Elke keer
stopt de trein van en naar Rotterdam enkele minuten op het station in ‘the
middle of nowhere’ Roosendaal. Dát en de ritprijs van € 22,50 per keer heen en
weer deden mij gisteren plots besluiten om het spreekuur in Rotjeknor er na 1 januari maar helemaal aan te geven. Toevallig hadden we juist de oudejaarsbijeenkomst
van alle vrijwilligers van de Vraagwijzer, het sociale loket van Rotterdam,
zodat ik het maar meten wereldkundig heb gemaakt. Waarmee ik aan mijn
Rotterdamse jaren nu ineens heel abrupt een eind heb gebreid. Aanvankelijk zou ik komend jaar nog elke week één dag heen en weer reizen. Niet dus. Ik kon het ’s
avonds niet laten om op internet te kijken of de vrijwilligersvacaturebank op
Walcheren…… en jawel hoor; ze zoeken iemand voor de ‘formulierenbrigade’ in
Vlissingen. Mooi, kan ik na de jaarwisseling met mijn bizarre verslaving aan de
meest onmogelijke formulieren voor toeslagen, zorgbudgetten, bijzondere
bijstand en wat een mens allemaal nog meer nodig heeft om in leven te blijven meteen
weer aan de bak.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten