We hadden het kampeerdersgeluk aan onze kont hangen

Als we vanmorgen vertrekken uit Queenstown is het bewolkt en als we in het vliegtuig zitten zien we regendruppels op de ruit. Net op tijd weg uit Q. We hebben nl. de hele vakantie geen enkele druppel regen op onze tent gehad. Dat heeft maar een haar gescheeld dus. De twee dagen dát het regende (Auckland en Dunedin) zaten we in een stenen huis; resp. backpackershotel in Auckland en motel in Dunedin. We hebben het kampeerdersgeluk aan onze kont hangen zogezegd.
Aan de vlucht van anderhalf uur van Queenstown naar Auckland is niet  veel aan omdat het overal bewolkt is. Alleen net niet boven het Abel Tasmanpark waar we gewandeld en gekayakt hebben. En verdomd, vanuit de lucht zien we duidelijk het eiland Adele en Fishermanseiland (nog geen 500 meter lang) waar we omheen gekayakt hebben. Hoe is het mogelijk; heel Nieuw Zeeland (lengte 2500 kilometer) ligt onder een wolkendeken en precies op dat ene plekje met vrij zicht weten we meteen waar het is.
In Auckland is het warmer dan waar we vandaan kwamen, ongeveer 25 graden. Aan de enorme palmen die fraaie houten villa's in de buitenwijken omzomen zien we dat Auckland toch echt een subtropisch klimaat heeft. Alleen dat typische grootsteedse centrum geeft het een meer een westers karakter. In de stad is zojuist een groot cultuurfestival van drie weken begonnen. Op het centrale plein vindt de openingshandeling plaats. Onder een enorme kunstwerk van duizenden vlagjes strijken we neer in de daar klaar staande strandstoelen en luisteren, een beetje tipsie van de namiddagborrel, naar een fraaie jazzzangeres. H. heeft het in haar stoel helemaal naar haar zin. Zie maar.

Dan gaan we eten in een tent met een concept zoals we dat nog nooit gezien hebben. Op een enorme, sfeervolle binnenplaats zitten veel mensen aan tafeltjes. Rondom zijn er talloze kleine restaurantjes. Voor elke gerecht kun je kiezen van welk restaurant je iets wil hebben. Wij eten "smokey chicken" van een Cajun restaurant, een crêpje met suiker en cocos van een Frans restaurant en een capuccino van een Italiaans restaurant. Je betaalt van te voren en daarna komen obers je eten brengen. In ons geval dus van drie verschillende restaurants. Maar we hadden ook Latijns Amerikaans, Japans, Spaans of Indiaas kunnen eten. Het is er allemaal.

En dan is de fut er uit. Het is nog maar negen uur, we lopen naar even naar een gigantisch bioscoop maar daar draait geen film die ons boeit. We gaan terug naar ons backpackershotel om de hoek en ik tik  dit verhaal. Morgen gaan we naar de Art Gallery, eindelijk nog wat aan moderne kunst doen. Daarna zit het er op.

En tot slot nog deze foto van H., gewoon omdat ze er zo mooi op staat. Dat kan natuurlijk alleen een rasfotograaf zo! (gister geschoten, juist na onze aankomst in opnieuw Queenstown)