Niks geen vissticks in Esbjerg

 

We trekken Denemarken in. Omdat we tot het allerlaatst twijfelden of we noordwaarts door zouden gaan of toch maar naar het zuiden zouden afzakken, zijn we volkomen onvoorbereid. Veel meer dan smörrebröd en vissticks weten we niet van Denemarken, Nou ja Borgen dan. Ik heb 8 afleveringen van het nieuwe seizoen gedownload op mijn laptop, dus we kunnen ongestoord kijken naar de de nieuwste intriges waarin Sidse Babett Knudsen, nu niet als president maar als minister van Buitenlandse Zaken, verzeild raakt. We zeilen aan op Esbjerg, al was het maar omdat we bij die plaats Kapitein Iglo achtige beelden van trawlers vol vis krijgen. Niets is minder waar, Esbjerg is een grote kale havenplaats met een enorm boorplatform in aanbouw voor de deur. In de stad zelf staan alleen maar kale flats die zo uit het oostblok lijken weggesleept. Behalve dan bij binnenkomst, want daar treffen we twee van de merkwaardigste bouwsels die we ooit zagen, twee appartementblokken die in de verte een beetje doen denken aan Chinese lantarens. Ze detoneren volledig in de kale omgeving.

Esbjerg blijkt één lange winkelstraat te hebben, waar de leegstand al net zo deprimerend werkt als in de meeste Nederlandse binnensteden. We zijn op zoek naar een kapotgevallen opbouwbaar watertankje. Natuurlijk nergens te vinden. Een garage waar ze onze kapotte voorlamp moeten vervangen is echter wel snel gevonden. We kunnen onze bolide meteen naar binnen rijden en worden binnen 5 minuten geholpen. Ook er is ook nog een stadslampje stuk, vervangen we meteen ook even meneer en mevrouw. Dat is dan 14 euro. Kijk, dat is nou Deense service. En iedereen spreekt perfect Engels en overal kun je met je pinpas betalen, zelfs bij de ijscoman. Kom daar in Duitsland maar eens om, waar de tijd wat dat betreft lijkt stil te staan. Ik Duitsland moesten we ook overal een mondkapje voor doen, de Denen doen niet zo moeilijk.

Het strand stelt niet veel voor. In feite is de hele westkust van Denemarkten een soort Waddenzee, waar met eb grote delen droog vallen. Golfslag is er niet en het strand is niet  breder dan een paar meter. Maar goed dat we in Hamburg na lang zoeken nog een meertje gevonden hadden, waar we voor vertrek naar Denemarken nog stevig gezwommen hebben, want hier zie ik ons in dat ondiepe waddenwater nog niet ronddobberen.