Een pittig kadootje bij vertrek uit Denemarken

 

We blijven ons laten leiden door de weersvooruitzichten. Het weer is omgeslagen, we hebben in Trelde Naes één stevige onweersbui gehad zonder noodlottige gevolgen al hield ik mijn hart vast vanwege de ligging onderaan een glooiende heuvelrug. In het naburige Fredericiana stonden enkele straten blank, zagen we toen we op zoek gingen naar een eettent. We vonden er een waar je eerst door een voetenbad moest waden voor je binnen kwam. Maar nogmaals, op de camping bleef alles onder controle, mede dankzij het vloerzeil dat we met klittenband aan de binnentent kunnen vastklikken. De onderkant zat 2 dagen later bij vertrek wel vol modder, maar na enkele tientallen meter slepen over de grasmat was dat er ook weer snel af. ’Goed bedacht’ zei H. tijdens het slepen. Ach, als padvinder vindt je telkens nieuwe wegen, nietwaar.

Nu de temperatuur is noordelijke streken de komende tijd beneden de 20 graden lijken te blijven, is het tijd om weer zuidwaarts te verkassen. Dus rijden we dezelfde weg als een week geleden weer terug, via Hamburg duiken we verder Duitsland in.

Trelde Naes, op de landpunt ten oosten van Fredericiana, bleek een goeie greep, een ontzettend leuk fietsgebied met pittige hellingen en nabij de camping op de landpunt een prachtig strand met ’s avonds onwaarschijnlijke zonsondergangen, zij bijgaand het door fotograaf H vastgelegde panoramische resultaat.

Vanmorgen bij het ontbijt kreeg ik als afscheidscadeau van een wesp een stevige steek mee, zodat ik vandaag met een enigszins uit model lijkende linkerarm door het leven moet. ‘Even geen alcohol’ zegt de zwager van H., gepensioneerd huisarts, dus daar hou ik me dan maar een dagje aan.