Floortje Dessing in Denemarken

 

Zo saai als de westkust van Jutland was, zo verrassend is de oostkust. De westkust achter de waddeneilanden is een rechte streep (hoewel het strand soms breder is dan ik aanvankelijk schreef) terwijl de oostkust bestaat uit vele inhammen met kustlijnen die soms behoorlijk hoog boven de zeespiegel liggen. Je zou je er kliffen bij kunnen voorstellen al is de grond hier kleiachtig. Bij ons op de camping lijken in het verleden grote happen weggeslagen, misschien wordt Jutland aan deze kant door de zee langzaam weggegeten.  Met veel trappen bereik je een strandje waar je je op een caribisch eiland waant, als je overhangende bossen vertaalt in palmen. Overal kaal hout, zoals we dat ook zagen aan de westkust van Canada. Bedenk er een ondergaande zon en een muziekje uit de speellijst van Floortje Dessing bij, en je bent ineens heel ver van huis.

Met de fiets ligt binnen tien minuutjes rijden het eind van het schiereiland, dat eindigt in een scherpe punt. Links en rechts andere oprijzende kusten en eilanden, recht vooruit het Kattegat.

Ook met de fiets ben ik blij verrast. Het lijkt hier zuid Limburg wel! Maar goed dat ik een fiets met een batterij onder me heb, want daar moet ik af en toe stevig een beroep op doen met hellinkjes die in de Ardennen niet zouden misstaan. Leuk afwisselend landschap met, ondanks al die groene velden, nergens een koe te bekennen. Wie zegt dat Denemarken op Nederland lijkt heeft dit gebied, vlak onder Vejle, niet aangedaan.

Overal om ons heen komen in de loop van vrijdag regenfronten voorbij die het einde van de lange zomer lijken aan te kondigen. Bij ons valt er echter geen druppel en de temperatuur blijft aangenaam. De weergoden zijn andermaal met ons!