Thuis in Spanje

Na alle zon van de afgelopen dagen turen we vandaag vanaf ons balcon in een dikke, witte wolk. Mist uit zee, die de hele dag blijft hangen. Dan is het ineens kil, volgens de weersberichten is het in Nederland vandaag - ondanks alle hevige storm en regen - zelfs warmer dan hier. Dan resteert slechts een zondagsfeertje met Rick Nieman's programma WNL op zondag (volgens mijn broer Huub schijnt Rick Nieman in de verte een ver neefje of zoiets van ons te zijn) en Buitenhof met de zwaar beledigde Zeeuwse Commissaris van de Koning Han Polman. Ik moet zeggen, hij blijft ondanks het schuim rond zijn bek correct, al zijn woorden als "bedrog", "leugens", "misleiding" en "onbetrouwbaar" toch niet mis te verstane woorden aan het adres van de staatssecretaris Barbara Visser en met haar de hele regering eigenlijk. Nee, wij Zeeuwen pikken het niet langer dat er over onze regio zo negatief wordt gedacht dat een heel bataljon heldhaftige mariniers het in de broek doet bij de gedachte aan verkassing naar de kleigronden rond de Westerschelde. Door aan die labbekakkerige houding toe te geven erkent "Barby" Visser dat Zeeland inderdaad een gebied is waar je een normaal mens niet naar toe kunt sturen. Nou laat iedereen dat dan maar lekker blijven denken. Ik beluister de volgende goeroe in Buitenhof, Starchitect Rem Koolhaas ('Brake Cabbage-hare' zegt mijn zoon Jurriaan altijd) die beweert dat het platteland inmiddels een veel beter leven biedt dan de grote stad, maar dat de stedelingen daar nog achter moeten komen. Ik, die Rotterdam inmiddels weer heb ingeruild voor Middelburg, kan dat alleen maar beamen.
De rest van de dag vertoef ik in Oek de Jong;s "Zwarte Schuur", een roman die eveneens wortelt in het Zeeuwse. Ik zit dan wel in Spanje, vandaag ben ik toch eigenlijk weer gewoon thuis.