Het is echt niet normaal meer; eergistermiddag draafde ik nog over de boulevard van Torrox en zweette me kwijt, het was 24 graden. En gisteren leek heel Malaga in zomerstemming. Tegen zessen vulden zich alle stoelen op de toch zeer talrijke terrassen. Zelfs bij het ondergaan van de zon woei er door de fraaie straten een zwoele zomeravondbries. En de kalender heeft het toch over 11 februari. Kun je nagaan hoe verzengend heet het hier vanaf mei weer gaat zijn. We bezochten in Malaga het Alcazaba, een mini versie van het Alhambra in Granada. We waren te laat om de forse klim naar het Gibralfaro te doen, maar heel erg vonden wij, slechte wandelaars die we zijn, dat niet echt. Op het terras waar H. vier jaar geleden spontaan verliefd werd op de gitarist, stond nu een andere helemaal niet onverdienstelijk Sultans of Swing te vertolken. Maar dit keer geen vlinders in de buik zo te merken; daarvoor ben ik zelf toch nog steeds te aantrekkelijk. Hoewel, met die pleisters op mijn kop zie ik er toch tamelijk vervallen uit.
Dat wij in digiland toch echt nog 'absolute beginners' zijn werd ons gisteren weer duidelijk. Verbaasd zagen wij dat de deuren van onze SUV na op het sluitknopje te hebben gedrukt spontaan weer open sprongen. Dat herhaalde zich zo'n 10 keer. Een Nederlands stel dat voorbij kwam zag ons staan stoethaspelen. "eens een eindje van de auto vandaan staan, dan blijft íe op slot". En verrek, het werkte. Je moet gewoon weglopen en vertrouwen op de techniek. Zo ver zijn wij nog niet; H. liep eerst nog even terug om te zien of de deuren nu werkelijk dicht zaten. Ja hoor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten