Alicante is aan alle kanten leuk, behalve dan die ober

Ongeïnteresseerd werpt de chagrijnig kijkende ober onze eerste tappa op tafel. Het moet een Russische salade voorstellen.Een Spaanse tappamaaltijd beginnen met een Russische salade, dat had ons meteen argwanend moeten maken. Maar honger hadden we, na die enorme afdaling in de avondlucht van die fantastische middeleeuwse burcht die hoog boven Alicante uit torent;

volgens de gidsen een van de  grootste fortificaties van het hele Middelandse Zeegebied. En het zag er ook zo leuk uit,; eten in februari buiten op straat bij enorme vlammenwerpers en onder de warmte van de heteluchtkanonnen. Maar nee na de 'Russische salade' kwamen er vettige worstjes met frieten en een entrecote waar de kelner waarschijnlijk eerst zelf een middag mee onder zijn zolen had gelopen. Alleen de garnalen in knoflookolie waren heerlijk.Maar van de fles wijn werden we, ondanks de wat platte afdronk, wel behoorlijk teut. Dat deed mij de kou van de avondlucht een beetje vergeten. Ik was namelijk vergeten een vest mee te nemen naar Alicante; ik was slechts gekleed in een polootje waar mijn inmiddels zeer bruine armen wel goed in uit kwamen maar naarmate de avond vorderde werd het toch behoorlijk kil aan de bil. Ik kreeg het drie maten te kleine vestje van H, te leen. Het zag er niet uit maar niemand nam er aanstoot aan. De kelner was toch al chagrijnig. Zou dat trouwens een eigenschap van veel Spaanse obers zijn. Enkele dagen hiervoor vierden we mijn verjaardag in een tamelijk sjieke tent, gesticht door Nederlandse top kok Pieter van Driel (nooit van gehoord overigens). Daar waren de obers ook al kortaf en niet geneigd tot enige vriendelijke toelichting op de verder perfecte hap, baars in knoflooksaus voor mij, een zacht roze entrecote voor H.
Alicante is een werkelijk heel leuke stad met een werkelijk prachtige boulevard. Hier wat indrukken.

We waren na afloop zo moe (H. telde een record aantal van 18.000 stappen) en zoals gezegd teut, zodat we in ons hotelletje al tegen tienen in slaap vielen. Precies om 24.00 uur werd ik wakker en heb ik op Spotify 'Happy Birthday' van Stevy Wonder opgezocht en H. luid toegezongen en geknuffeld. 65 jaar is mijn jonge bloem geworden!
Vandaag onder een strak blauwe hemel de oude binnenstad van Alicante bezocht, met op de achtergrond voortdurend het in de zon blakende Sint Barbara kasteel.

Alles zit mee. We hoppen van het ene naar het nadere terras en eten gebakken visjes met koele witte wijn op een pleintje met enorm hoge palmen.

Als vlak voor het stadhuis aan de andere kant van het plein een orkest een aubade brengt met onvervalste Spaanse muziek is ons geluk compleet. Wat een leuke stad, wat een leuk land, wat een geweldige verjaardag voor H.heb ik toch weer georganiseerd!