De film die deze zomer draait in Tent van Gyz la Rivière: "Rotterdam 2040". Die film moet je, als je een hart hebt voor Rotterdam maar ook als je Rotterdam tot in het diepste haat, gaan zien. Beide sentimenten komen nl. uitgebreid aan bod. Hoe heeft het met Rotterdam toch zo ver kunnen komen; zo'n stad zonder enige menselijke maat en wat kan daar alsnog aan gedaan worden? Opvallend is dat Gyz, als je enorm lange aftiteling bekijkt, een heel groot deel van de stad achter zich heeft gekregen. De film is een enorme compilatie van films en filmpjes die de afgelopen eeuw over de stad zijn gemaakt. Humor, ironie, sarcasme, woede en hoop wisselen elkaar voortdurend af.
Gyz la Rivière maakt een vlijmscherpe analyse wat zich vlak na het bombardement heeft voltrokken. Het plan Witteveen werd onder druk van de lobby onder leiding van Van der Leeuw, de directeur Van Nelle, tevens instigator van het fraaie complex van Brinkman en Van der Vlugt,nog tijdens de bezetting alweer van tafel geveegd ten gunste van het plan Van Traa, Kenmerk van dat laatste plan: functiescheiding en grote doorgaande verbindingen. Wonen doe je in de suburbs, zakendoen en winkelen in het centrum, de haven verder naar de zee toe en snelle verbindingen om al dat dagelijks in- en uitgaande verkeer te verwerken; resultaat een ontzielde en 's avonds spookachtig lege stad. In de buitenwijken als Alexanderpolder en Zuid mocht de uit de Sovjet Unie teruggestuurde Lotte Stam-Beese alsnog in daar sterk op geïnspireerde stijl aan het ontwerpen slaan.
Opvallend is, al maakt La Rivière daar geen enkele toespeling op, dat hier het huidige gemeentebestuur onder aanvoering van bouwwethouder Karakus en hij het met elkaar eens zijn. Er moet weer gewoond worden in de binnenstad. Alleen is de gekozen oplossing heel anders. Karakus kiest voor razendsnel opgetrokken nieuwe appartementblokken; Gyz wil bestaande, leegstaande kantoorpanden geschikt maken voor bebouwing en allerlei nog open plekken in de stad kleinschalig bebouwen. Daar slaat Gyz enigszins aan het zwalken. Want die lelijke kantoorblokken wilde hij nu juist ook weer weg hebben. Hij wil oude, markante gebouwen terug en noemt er een stuk of 10: de Bijenkorf uit het interbellum, de uitkijktoren van Blijdorp, de Heilig Hartkerk, het ziekenhuis aan de Coolsingel (maar dan met een woonbestemming) enz enz. Voor dat die er een keer staan??
Halverwege deelt Gyz mee "op" te gaan voor het burgemeesterschap in de stad als de eerste de beste gelegenheid zich voordoet. Gyz for mayor, why not! Ik voel er wel wat voor en vind het verheugend dat de dominante visie in de stad, vooral uitgedragen door architecten en stedenbouwkundige ontwerpers nu eindelijk eens onderuit geschoffeld wordt; en nog wel door een beeldend kunstenaar. Die denkt niet in termen van ontwerpen vanachter de laptop maar vanuit de beleving van de stad door mensen van vlees en bloed. Yeah, Gyz for president!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten