zondag 29 augustus
We bezoeken het fraaie kasteel Merthon Bernard, dat model stond voor Walt Disney"s tekenfilm Doornroosje.
(het is onmogelijk het kasteel te fotograferen, of je moet een drone bezitten. Daarom deze maar geplukt van het net, helaas een sneeuwopname). Het kasteel is al 23 generaties in het bezit van dezelfde familie, waarvan voornoemde Bernard de eerste was. Het verhaal gaat dat hij een celibatair leven wilde, maar toch werd uitgehuwelijkt. De avond voor de trouwerij sloot iemand de familie hem op om vluchtgedrag te voorkomen. Sint Nicolaas verscheen aan Bernard en zei dat de enige manier om weg te komen was om uit het raam te springen. Aldus deed onze Bernard die buiten werd opgevangen door een engel die hem naar Aosta vervoerde. Daar werd hij abt van een klooster en heilige. Hij zorgde ervoor dat de bergpassen werd gevrijwaard van rovers en ander gespuis en werd zo de beschermheilige van bergbeklimmers en reizigers. De familie heeft in de loop der eeuwen steeds meer bijgebouwd, waardoor de aanvankelijke burcht steeds meer uitgroeide tot een sprookjeskasteel. We worden rondgeleid door jonkvrouwen en pages die ons onder meer dit verhaal op de mouw spelden. Ik zeer onder de indruk van de bibliotheek met boeken die allemaal gedrukt werden voor de Frnase revolutie. Zo zie ik een o[pengeslagen boek uit ongeveer 1750 waarin men wordt getoond hoe te rijdansen, hoe een reverance te maken etc. Een ander boek toont een wet met de handtekening van Louis XIV er onder. Dat vind ik smullen! Aan de muur van de eetzaal hangt een foto van een van de jongste Merthons, een man die bij leven hoofdaanklager was bij het Neurenbergtribunaal tegen de nazi"s, voorwaar geen kleine jongen dus, deze Merthon.
In de middag pogen we een bergwandeling te maken vanaf de top van de Forclaz, war ik twee dagen geleden tegenop gereden ben. Een poging, want zoals te doen gebruikelijk houdt H. het naeen kwartiertje alweer voor gezien. Ik ga alleen verder, hoewel 'alleen' op deze berg vol toeristen een eufemistisch begrip is. Ik ga tot de plek waar paragliders met een passagier van de berg afspringen en aan een kleurige parachute gaan vliegen. Een imposant gezicht. Een stunter maakt met muziekgeluid erbij een aantal 8 vormige lussn en weet in de vlucht een miniscuul windvaantje van een stokje te plukken. Ik ben geimponeerd.
Later vind ik H. weer bij de auto terug en beginnen we aan een gierende afdaling waarbij ze luid gillend naast me zit. Hoe leuk kunnen de bergen zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten