Een lustoord voor sadisten en kerstmisfanaten

 Maandag 23 augustus: Rothenburg ob der Tauber

Elektische fietsen zijn geweldig als ze rijden, ondingen als ze diensten weigeren. De reden van die weigering is meestal onduidelijk. Als we op het punt staan een tochtje langs de Tauber naar de op een hoge heuvelrug gelegen middeleeuwse vestingstad Rothenburg te peddelen, geeft de display van H's fiets een irritante 'Ërror' . Hoe we ook schudden en trekken aan de fiets, geen sjoege. Uitvoerige raadpleging van het internet en bellen met de fietsenboer in Middelburg (het lijkt verdorie wel een herhaling van mijn fietsavontuur van een maand geleden!) levert ook niks op. We bergen de fietsen weer op en gaan dan maar per voiture naar het prachtige plaatsje, dat model heeft gestaan voor Anton Disney, pardon voor Walt Pieck. De corona crisis leidt er in ieder geval toe dat we de plaats nu niet hoeven te delen met honderden chinezen en japanners. Op de parkeerplaatsen staan ook helemaal geen bussen. De plaats heeft naast talloze idyllische poorten, stadsmuren en torentjes een eeuwigdurende kerstmarkt, een museum vol martelwerktuigen en een bakker waar ze gebakken sneeuwballen verkopen. Eigenlijk is Rothenburg naast liefhebbers van de Efteling een lustoord voor smulpapen, kerstmannen en sadisten; voorwaar een bizar stelletje. Maar daartussen staat een wonderschone Sint Jaconbskerk, waar een bloeddruppel van Jezus wordt bewaard ergens op of onder dit altaar.