De blauwe envelop valt niet meer op de mat maar zweeft op een onbereikbare plek

De belastingdienst vindt het nu tijd om haar brieven te gaan digitaliseren. Voortaan geen blauwe evenloppen meer in de bus maar nu via een kleurloos e-mailtje in de berichtenbox van www.mijnoverheid. Ho, ho ho.  Heeft iedereen dan inmiddels een computer? Nee, vooral niet de mensen die ik op het spreekuur tegenkom, mensen die een huurtoeslag of een zorgtoeslag krijgen of daarvan een deel weer moeten terug betalen; altijd mensen met een zeer laag inkomen. Ook de correspondentie daarover verdwijnt in de virtuele ruimte. Leg dat maar eens uit aan een 66-jarige Marokkaan of Somalieër. Ook al wonen die al 30 of 15 jaar in Nederland. Stel dat ik iemand voorhou dat hij of zij voortaan maar naar de wijkbibliotheek moet om daar achter een PC te kruipen, hoe onthoudt hij of zij dan dat hij of zij naar www.mijnoverheid moet. En dat hij of zij dan door moet klikken (eerst uitleggen hoe dat moet, "klikken") naar "mijnoverheid". "Mijnoverheid"? Dat klinkt in de oren van een niet-Nederlander volgens mij als "Przewalskipaard". Als je dan toch vindt dat iedereen volledig moet inburgeren; had 'mijnoverheid' dan niet beter 'mijnland' kunnen heten? Daar kan een allochtoon zich nog íets bij voorstellen. Maar goed. We zijn aangekomen bij 'mijnoverheid'. Daar kan iemand alleen maar inloggen met de Digid inlogcode. Voor veel mensen heb ik zo'n inlogcode aangevraagd. Met als gevolg dat ze het papiertje met daarop de gebruikersnaam en wachtwoord binnen de kortste keren kwijt zijn. Want wie bewaart er nou voor eeuwig zo'n papiertje in zijn portemonnee? "Ja, maar ze moeten het gewoon onthouden", hoor ik je al zeggen. Maar hoeveel autochtone Nederlanders weten hun password van minimaal 9 tekens met minimaal één hoofdletter en minimaal één leesteken ook niet meer na verloop van tijd, tenzij ze het in hun laptop hebben opgeslagen? Enfin, stel dat iemand dat allemaal toch onthoudt en dat het inloggen lukt. Dan is het op de site vervolgens een zoekplaatje om bij de 'berichtenbox' te komen. Dat is een raar woord voor brievenbus. En als men daar dan aankomt treft men de voor hem of haar bestemde post. Vaak ook weer verstopt onder een tekentje dat ook weer opengeklikt moet worden. Zelf al eens gedaan? Probeer het maar eens en besef dan wat een onbegonnen werk het is om dit aan een allochtoon in Delfshaven, niet in het bezet van een PC, uit te leggen. Ik kan het natuurlijk ook allemaal opschrijven. Daarvoor kan ik het best verwijzen naar dit bericht op deze blog. Ook onbegonnen werk.