Ze waren al doof voor de herrie losbarstte

In het bestuur van Jazz Zeeland lanceerde ik het idee van het project: "Cheaters". Een project waarin we ruim baan gaan geven aan die musici die het onbeschaamd 'met iedereen doen'. Een mooi voorbeeld daarvan is Benjamin Herman, de beste saxofonist van Nederland die er geen been in ziet om samen met Guus Meeuwis op te treden, of zoals morgen in Middelburg met Jan Akkerman. Kortom: Herman zou uitstekend in die formule passen. Maar gisteren maakte ik in Rotterdam een concert mee dat duidelijk maakte dat zo'n confrontatie van twee werelden ook helemaal fout kan gaan. Daar stonden in de Flipsezaal op één podium: het Re:freshed Orchestra en dj Franky Sticks. Nou om de rijmen op laatstgenoemde: het werd helemaal niks. Heel nieuwsgierig was ik als enige ouwe lul naar de Flipsezaal getogen om dit experiment mee te maken: een dj in een battle te zien met een orkest met jonge conservatoriumgasten die ik in het verleden al enkele keren met spannende muziek veelbelovend aan de slag zag. Het leek wel of beide groepen (de dj liet zich terzijde staan door 2 turntable-spelers) voor het eerst samen waren. Er leek vrijwel niets afgesproken. Nou ja, het Re;Freshed Orchestra begon met een eenvoudig partijtje strijken waarna de dj er met een enorme bak herrie overheen denderde. Dat hielde deze maat met zijn twee scratchers vervolgens een uur vol. Af en toe hiphopte er een zanger nog eens dunnetjes tussendoor. Het orkestje zat ondertussen ostentatief niets te doen. Op een gegeven moment ging de leider zelfs op de tribune zitten. Helemaal aan het eind wees de dj op de afzonderlijke leden van het orkestje die dan een solootje mochten spelen. En toen was het afgelopen. Nooit meer herhalen. Twee werelden die elkaar totaal niet begrepen, en gelet op het evidente gebrek aan voorbereiding, ook nooit bereid waren naar elkaar te luisteren.