De lucht is weer strak blauw. Vanaf een uur of elf klinkt om de minuut zwaar kanongebulder over het meer. Is de derde wereldoorlog dan toch uitgebroken? Je kunt ook werkelijk geen week van huis. Maar nee, de kampbaas, die ooit verliefd was op een Nederlandse vrouw en daardoor nog steeds uitstekend Nederlands spreekt, weet te vertellen dat het hier gaat om een religieus feest dat een keer per 5 jaar wordt gehouden Twee maanden voor de datum van het feest wordt op elke zondag tussen elf en een om de minuut een kanonsschot gelost. Een originele manier om de kudde tot de viering van weet ik welk feest op te roepen! Klokgelui is blijkbaar niet voldoende om de Italianen bij de les te houden.
Ik rij het meer rond, op de kop af 67 kilometer De weg voert straf langs het meer en kent daardoor nauwelijks hoogteverschillen. Een rit door Zeeland met al die dijken is heuvelachtiger. Wel zitten er enkele lange tunnels in het parcours,gelukkig goed verlicht. Als extra veiligheid heb ik van de kampbaas een knipperlichtje voor onder mijn zadel meegekregen. Er staat wel een stevig windje dat de tocht toch nog vrij zwaar maakt, althans op het laatste stuk op een prachtig fietspad is dat in de rotsen is uitgehakt. De auto's gaan door de tunnel die een stuk hoger ligt. Misshien morgen met H. als die een electrische fiets weet te vinden dat rondje nog eens doen.
De rest van de dag zwemmen, lezen en aan het eind dezelfde voortreffelijke wijn als gister. Ik heb een kaas gekocht die ik gerust de scherpste aller tijden weet te noemen. 's Ochtends had ik er al een boterham mee belegd maar de ammoniak benam me bijna letterlijk de adem. Zo tegen de avond met een stevig glas wijn gaat dat heel wat beter. H. trekt haar neus op en beperkt zich tot de uit Nederland meegenomen Pasturain.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten