Vandaag geeft de thermometer buitenlucht in de auto 38
graden aan. De uitvinder van de airconditioning krijgt hierbij van ons alsnog
de Nobelprijs voor techniek. Alsof er niets aan de hand is snellen we over de
autowegen van de oostelijke kant van de lies van de laars. Alleen als we even
stoppen voor een bakje capuccino slaat ons de hitte als die van een pizza-oven
tegemoet. Dit is dus de temperatuur die mensen in Dubai zowat het hele jaar
meemaken denken wij, Bram en Vanessa indachtig.
Gelukkig treffen we voorbij Lido di Jesolo opde landstrip die de lagune van Venetië scheidt
van de Adriatische zee een camping die geheel
in een lommerrijke omgeving ligt. Op ons gemak kiezen we een plekje
dicht bij het strand en de wifi-plek. Daarmee hebben we deze verzengende dag
zonder problemen overleefd. We gaan nog een paar uurtjes naar het onmetelijk
grote zandstrand en vallen in een lauwe Adriatische zee. H. raakt echter maar
niet van haar “lichte hoofd” af en voelt zich ziek worden. Na de meer dan
voortreffelijke pizza en spaghetti gaat H. snel te veldbedde. Ik schrijf mijn
verhaaltje en hoop het nog te kunnen verzenden. Alle passwords en
gebruikersnamen (hoe verder we vorderen in Italië, hoe langer ze worden) geven
vooralsnog geen sjoegen. Morgen gaan we vanaf de punt van het Lido met de boot
naar Venetië, de mooiste manier om die historische plek binnen te komen. Alles
er vanuit gaande dat H. weer fit is natuurlijk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten