Een herendagje leidt tot aanstoot

Woensdag museumdag, dus vandaag weer op pad. Ik las ergens over de schitterende collectie een van de grootste kenners van 'moderne kunst' rond de eeuwwisseling, Dr. Bredius. Daarom ben ik vandaag het aan hem gewijde museum op de Lange Vijverberg nummer 14 gaan kijken. Daarvoor eerst een bezoek gebracht aan de daar schuin tegenover gelegen kunstgalerij van onze laatste stadhouder, Willem V. Het werd dus een echt Haags Herendagje, de gehele dag gedompeld in stemmig grijs; ik snak naar het voorjaar.
De kunstgalerij van Willem V is helemaal volgens de principes van die tijd opgebouwd; de wanden van het pand dat pal naast de oude gevangenispoort is gelegen op de kop van de Hofvijver en was de eerste openbare kunstcollectie van Nederland! (geopend in 1774). De wanden van de enige etage die voor bezichtiging is opengesteld zijn helemaal volgestouwd met schilderijen. Een collectie diende vooral ook om te imponeren en er de rijkdom van de eigenaar uit af te leiden. In de collectie zitten alleen al een stuk of vijf Jan Steens. Zo boven op elkaar spraken die doeken me minder aan; wij hebben het wel eens over een tijdvak waarin we overspoeld worden met beelden; maar wie hier op bezoek is raakt ook binnen de kortste keren helemaal overvoerd.
Maar het eigenlijk doel was dus de collectie van Dr. Abraham Bredius (1855-1946). Onbetwiste kunstkenner en adviseur van alle belangrijke mecenassen in zijn tijd. Blunderde trouwens wel vlak voor de tweede wereldoorlog om de door directeur Hannema  van museum Boijmans aangedragen ontdekkingen van schilderijen van Vermeer (Het Laatste Avondmaal, De Emmausgangers) als echt te betitelen. (het bleken door Van Meegeren bedachte en geschilderde ideeeën in de stijl van Vermeer).
In tegenstelling tot de galerij van Willem V zijn hier de schilderijen (waaronder een echte Rembrandt) (zie bijgaand)

heel netjes opgehangen in de mooie kamers van dit sjieke herenhuis dat in 1990 door de gemeente Den Haag werd aangekocht en dus niet de originele woning van Bredius is.
Naast dit schilderij van Rembrandt ook een aantal tekeningen van hem, en wederom enkele Jan Steens waaronder het bijzondere "De huwelijksnacht van Tobias en Sara".

Een schilderij met een verhaal. Het is nl. altijd maar voor de helft in het bezit van Bredius geweest (de engel), het deel met het bruidspaar er op was in het bezit van Goudstikker, de kunsthandelaar. Na de oorlog zijn de twee delen weer samengevoegd tot één schilderij. Maar toen de erven Goudstikker het schilderij opeisten gaf de rechter hen gelijk. Er waren nu 2 oplossingen denkbaar: of verkoop van het deel van de gemeente Den Haag (de engel) aan Goudstikker, of aankoop van het deel met het paar (dat veel duurder was) door de gemeente Den Haag. Voor dat laatste was geen geld en tegen de eerste oplossing protesteerden de nazaten van Bredius. Die patstelling sleepte lang voort totdat via het Mondriaanfonds, de Vereniging Rembrandt en particulieren het benodigde miljoen uiteindelijk toch bij elkaar kwam. Uiteindelijk bleef  het schilderij daarmee in de collectie Bredius en heb ik het in zijn  volledigheid kunnen aanschouwen. De schilderijen zijn zonder uitzondering allemaal voortreffelijk. En alleen al door de presentatie veel beter te genieten dan de collectie van Willem V. Maar dat komt natuurlijk ook omdat Willem V waarschijnlijk in het wild maar raak kocht en Bredius met zijn geoefende oog alleen het allerbeste aanschafte. Hoe dan ook, de collectie in het Brediusmuseum is prachtig.
Na al dat geslenter wilde ik nog even uit gaan rusten op de tribune van de tweede kamer; tijdens een saai debatje over kinderzorg sukkelde ik in slaap. Een  suppoost kwam me aanstoten; "het is niet de bedoeling dat u enkele treden op de publieke tribune omlaag  dondert, meneer". Enigszins beschaamd aanvaardde deze heer de thuisreis.