Van himmelhoch jauchsend naar....

 11 februari

Al onze verwachtingen worden op deze eerste ochtend al meteen ingelost. Een prachtig uitzicht over de baai van Moraira met een ontbijt in de ochtendzon. Aan de wuivende palmen te zien is er wel wind, maar die staat blijkbaar achter het huis. Op het balkon is het windstil en loopt de temperatuur met de in de loop van de ochtend steeds uitbundiger schijnende zon op tot zeker een graad of twintig

. We koesteren onze door de noord Europese kilte verstramde spieren in die heerlijke warmte. Daarna zakken we af naar het centrum van Moraira, en pikken aan de baai ons eerste terras met een fabuleus uitzicht over de blauwe Mediterranée. De rots van Calp, majestueus pal voor ons, ook al is de afstand toch zeker nog een kilometer of tien. Talloze wielrenners komen voorbij langs ons terras alwaar ik mijn eerste vino blanco van deze vakantie naar binnen giet. H. houdt het voorzichtig nog bij een kop koffie, want helemaal lekker voelt ze zich nog steeds niet. Dat wordt, als we langs strand en de barokke boulevard slenteren alleen maar erger

. Tijdens de afwikkeling van de enorme boodschappenlijst bij de Lidl knapt ze helemaal af. Bij thuiskomst blijkt de 38,5 te hebben. Later oplopend tot 39. Wederom griep, en dat voor de tweede keer in korte tijd! Dat wordt het bed houden de komende dagen. Ik draaf af en aan met sapjes en fruit. Veel meer kan ik er ook niet van maken. Het begon idyllisch vandaag, het eindigt wat in mineur.