Op zoek naar stroom in Coldstream

  Dag 3 Alnwick - Coldstream 89 km.

Vroeger ja, toen ging een reiziger met de trein ergens naar toe om met een knapzak voor etenswaar te gaan wandelen. Hoe anders is dat tegenwoordig. Een reiziger als ik hangt van electrisch aangedreven apparaten aan elkaar Allereerst is daar natuurlijk mijn e-bike. Dan heb ik een mobieltje bij me en een tablet, waarop ik deze verhaaltjes schrijf. Dan heb inmiddels ook een gehoorapparaat dat elke avond opgeladen moet worden en o ja, ook nog een electrische tandenborstel.Stel je nu eens voor dat de electriciteit uit valt. Dan ben ik snel uitgereisd. En dat overkomt mij nu. De Engelse stekkerdozen zien er totaal anders uit dan de onze, indachtig de slogan, makkelijker kunnen we het niet maken, wel Brits. Een reizende mens heeft dus een verloopstekker of adapter nodig om de continentale stekkers te laten aansluiten op het Britse stroomnet. Vanmorgen trok ik de Britse stekker meteen al stuk, een stukje van de driepoot bleef in de Engelse stekkerdoos achter. Nadat ik het hotel hiervan keurig verwittigd had begaf ik mij naar de een straat verder gelegen electriciteitszaak waar men een nieuwe verloopstekker had. Opgetogen vertrok ik uit Alnwick, op weg naar de grens met Schotland. Kastelen en schapen, daar kwam het in grote lijnen ook vandaag op neer.

In een hotel in Coldstreem, op de grens met Schotland, stak ik de nieuwe stekker in de muur. Die weigerde dienst, wat ik ook probeerde. In de keuken van het hotel probeerde ik het apparaatje op een andere stekkerdoos. Tevergeefs. En nu zit ik morgen dus zonder stroom, zonder fiets, zonder telefoon, zonder dit, zonder dat. En nu maar hopen dat de enige electriciteitszaak in dit dorp morgen een verloopstekker heeft. Anders weet ik niet of dit verhaal nog een vervolg krijgt. Het is wel de goden verzoeken, op zoek naar stroom in een stadje dat Coldstream heet.