De lange, lange weg naar Edinburgh

 dag 4 Coldstream - Edinburgh, 135 km (!)

De fietsroute die ik vanaf vandaag tot midden volgende week volg is aangelegd met geld van de landen rond de Noordzee en heet dus toepasselijk de Noordzee route, Velo 12 voor de geinteresseerden. Ik deed al eeens een het stuk in Noorwegen, nu dus het Schotse deel. En het moet gezegd, kosten nog moeite zijn gespaard om de fraaiste fietspaden aan elkaar te reigen met als hoogtepunt de eindeloze weg langs de hogere delen van de Tweed, die naarmate je verder landinwaarts gaat door steeds hogere heuvels wordt omzoomd. Soms zit je heel hoog en kijk je het rivierdal in, soms rij je bijna op waterniveau, ondertussen behoorlijk klimmen en dalen, maar dat is op deze fiets een plezierige bezigheid. 

O ja, het electriciteitsprobeem is dus opgelost. De zeer behulpzame hoteldame wist mij een groot winkelcentrum in Kelso te noemen, waarin in de hoek een groot magazijn voor electriteitsspullen te vinden was. En verdomd, het was waar. Aldaar bleek dat mijn niet functionerende plug bestemd was voor scheerapparaten en tandenborstels, logisch dat dat ding dienst weigerde met een zware fietsaccu er aan. Die verkoper in Alnwick had me gewoon knollen voor citroenen verkocht en een verkeerde plug meegegeven. Maar in Keslo kreeg er in een voordeelverpakking meteen 3 tegelijk. Wat leer ik hier van: niets. Het was de verkoper in Alnwick die had staan blunderen. Daar kunnen nog geen 10 goed voorbereidde reizigers tegen op. (ik had immers ook al een plug van huis meegenomen, die ging meteen de eerste dag al naar de Filistijnen).

Na de kronkelende Tweed moet ik een behoorlijk gebergte over om in de laagvlakte rond Edinburgh te komen. Ik rij door een volkomen verlaten landschap, bijna helemaal kale heuvelruggen met af en toe een wegschietend schaap langs de weg. Achter me pakken donkere regenwolken zich samen, maar ik weet de buien voor te blijven.

Door de laagvlakte voeren fraaie fietspaden me langzaam naar Edinburgh dat alsmaar niet dichterbij komt. Met verschillende tussenpozen blijven de bordjes maar 10 mijl aangeven. Pas na negen uur 's avonds rol ik de imposante stad binnen met in het midden een op Berlijn gelijkend groot groen park, The Meadow geheten. Daarna ontvouwt zich het centrum met hele hoge grauwe woonpanden en pikzwarte kerken. Mijn hostel ligt pal aan de voet van de rots waarop een kasteeltoren en pal daarnaast een tribune van een voetbalstadion, een merkwaardige combinatie.

De teller laat vandaag 135 km zien. Dat lijkt meer dan het is, want de laatste 40 km waren alleen maar dalen met ook nog eens wind in de rug. Maar ik had me bij de planning wel verkeken op deze afstand, dat is wel duidelijk. Dat mijn accu zelfs na zo'n afstand nog niet helemaal leeg is toont aan dat ik met een gerust hart aan de volgende etappes kan beginnen(mits die bij nader inzien geen 150 km lang zijn!)