dag 16: Walvissen en een VOC fort

Het is wederom vroeg opstaan. Nog voor het ochtendkrieken rijden we met de tuk tuk naar de haven alwaar de boot met wlavisspotters vertrekt. Roos is nog niet aan boord of ze is al zeeziek. Dat belooft wat voor de rest van de dag, Walvissen spotten blijkt vooral turen in de golven. Maar na lang wachten en ronddobberen is het raak. Telkens trekt een stoomstootje boven de golven de aandacht.Vervolgens komt een zwarte rug boven die langzaam via de vin wordt afgewikkeld naar de majestueuze staart. Tot vier keer slaan we dit tafereel gade, Roos is telkens op tijd uit de ziekenboeg overeind om de walvissenrug en staart te zien. En dat is het dan. Verder geeft de zee vanochtend geen geheimen prijs. Ik had gehoopt oop nog wat meezwemmende, dartelende dolfijnen, maar nee. dat zit er niet in vandaag.
We rijden met de tuk tuk naar Galle en vinden een prachtig koloniaal ogend hotelletje in de oude, door Nederlanders gebouwde, ommuurde stad. Vooral de aanblik op de  muur die de stad van de zee  scheidt doet heel Nederlands aan. De stad blijk een enorme fortificatie, door Nederlandse krijgsheren aangelegd. Nooit zou een vreemde mogendheid dit tussenstation op weg naar Indi"e kunnen veroveren. Hoe navrant is het dan om te weten dan na de overgave van Nederland aan Napoleon in 1795 het leger geen thuisbasis meer had en het fort zonder een geweerschot overgaf aan de Britten die er vervolgens tot de onafhankelijkheid van Ceylon heer en meester bleven. Galle is een echt Europees aandoend stadje, met in het midden de Hollandse Gereformeerde Kerk, een gebouw dat zo in Amsterdam had kunnen staan..
We trekken de hele middag op met onze Belgische vrienden Lene en Davy en kunnen zowaar een echt terrasje pakken  Tot diep in de avond zitten we in de zomeravondlucht te kletsen, totdat de tuk tuk de Belgjes terug brengt naar hun badplaats 10 km verderop. We beloven bij hun huwelijks over twee jaar van de partij te zullen zijn.