Zelden zo moe geweest als na 4 uur sjokken over de uitgestrekte gebieden van DDW (Dutch Design Week) in Eindhoven. Het is duidelijk niet mijn ding, al die verschillende vondsten, uitvindinkjes, hebbedingetjes, geintjes, ontwerpjes. Ik hoef geen lamp die aan en uit gaat als je er naar zwaait (of voortdurend van kleur verandert), rugzakken met een Volvo achterlicht, krukjes in de vorm van een zadel, a-symmetisch servies, wandelstokken die niet omvallen als je ze tegen een tafel zet, telefoontoestellen die je zelf in elkaar kunt knutselen, legostenen waarmee je je eigen buro, stoel, kast en bed kunt bouwen, plantjes die in gesloten flessen groeien, van kleur verschietende kleren of lekker slapen onder je eigen handgeweven 3d dekbed. Ik word eigenlijk alleen maar bevestigd in mijn idee dat de mensch nooit uitgeconsumeerd raakt. En toch weet deze uitstalkast van onbegrensde nieuwe ideeën die ongetwijfeld gebaseerd zijn op de filosofie dat de wereld er alleen maar beter van wordt telkens weer drommen mensen aan te trekken. Voor de expositie in de Witte Dame stond een rij die kon wedijveren met die van het op gezichtsafstand gelegen PSV stadion. Ik kon niet de moed opbrengen daarvoor een uur in de rij te gaan staan.
Wat me wel opviel is dat de wegbewijzering rommelig was. Net zoals de entourage rond de expositieruimten op de Strijp. Ik dacht eerder in een vrolijk Occupy-tentenkamp terecht te zijn gekomen dan op een tentoonstelling over geavanceerd ontwerpen. Op zich geen onprettige sfeer, maar op geen enkele manier getuigend van nieuwe opvattingen over hoe bezoekers moeten worden opgevangen of bezig gehouden. De in grote getale aanwezige eettentjes vielen vooral op door de hoge prijzen. Iemand reikte me zuchtend een broodje zalm aan. 'Ik ben potverdomme patissier en ze vragen alleen maar om broodjes met beleg!'. Ik kon het ook niet helpen. Ik bestelde ter genoegdoening daarom ook nog maar een chocolate cookie en kreeg daarom op 7 euro 25 cent korting. Top toch? De aan en af rijdende Volvo's waren dan weer wel hip (hoewel zeer milieuvervuilend uiteraard), maar er waren er in verhouding tot de drommen wachtenden toch weer zo weinig dat ik gewoon maar gebruik maakte van het aloude stadsvervoer. En dat het Philipsstadion, dat bekend staat om zijn geavanceerd gebruik van beeld en geluid, op geen enkele manier meedoet, is een misser. Ook Philips zelf had maar een klein standje met medische apparatuur. Hadden die nou ook niet wat imponerender kunnen uitpakken? Dan deed sponsor Volvo het toch beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten