Totaal aantal pageviews

zaterdag 19 september 2020

deel 1 reis Auvergne: Hoe een verkeersinfarct alles veranderde

 Maandag/dinsdag 7 en 8 september


We besluiten, omdat Luxemburg volgen onze eerdere ervaringen zo'n leuk autoland is met mooie, lege wegen, om de enige doorgaande route van noord naar zuid, dus tot de stad Luxembourg, te rijden. We draaien van de hoofdweg af, het landelijke Luxemburg in. Fout, fout, fout. De enige route door het pokkenlandje blijkt na een uur rijden in een verkeersinfarct te verkeren. In 2 uur tijd schieten we 500 meter op, een schildpad doet het sneller. We besluiten op de zich aandienende rotonde af te slaan naar, ja, waar naar toe eigenlijk. Een blik op de kaart leert dat Esch sur Sure een 10 kilometer verder ligt, daar zijn we ooit eerder geweest en daar vonden we het leuk. Op naar Esch dus. WE vinden een mooi camping, pal langs de Sur alwaar ik de volgende dag mijn eerste tochtje rondom het grillige stuwmeer maak, een kleine 50 km. Ik ben maar wat blij dat ik naast het knop ECO nog enkele knopjes op mijn display heb staan, het knopje BASIC wordt regelmatig beroerd. De omgeving is prachtig. De eerste nacht is het bitter koud, maar met dikke slaapzakken en onze kleren aan  is het best knus. De volgende nacht is het al iets minder koud, een voorbode van de temperatuurstijging die ons te wachten staat. 


Woensdag 9 september.


We rijden we dan eindelijk Frankrijk in en prompt rij ik na Nancy niets vermoedened in plaats van richting Dijon richting Strassbourg. Het ergste is, dat H. het als eerste na 50 km in de gaten heeft. Ik hou mijn blik strak op de weg gericht en lees geen enkele bord, overtuigd als ik ben van de juiste richting. Zelfs dat de stand van de zon niet klopt met een rit naar het zuiden brengt me niet op idee"en. Nee, de oude indiaan in me is overleden, lijkt het wel. H. zoekt ondertussen op de kaart naar een alternatieve route en even later hebben we ons voertuig gekeerd en toeren we weer de andere kant uit, nu de goede richting. Tegen het vallen van de avond zoeken een hotelletje op in Digoin, een merkwaardig stadje aan de Loire alwaar we tot onze verbazing op een brug een kanaal over de Loire zien lopen, een heus kanaal, waarin schepen met een niet al te grote diepgang passen. Het kanaal, aangelegd in 1838 is een manier geweest om een deel van de onbevaarbare Loire te overbruggen over een lengte van 196 kilometer! Digoin blijkt het eindpunt van dit kanaal en gaat over in een ander kanaal. De loire, die kabbelend over een watervalletje onder de kanaalbrug doorspoelt, is ook hier nog lang niet bevaarbaar.


Donderdag 10 en vrijdag 11 september


We rijden naar de Auvergne, ten eerste omdat ik daar ooit op de Puy Mary gestaan heb, waarvan ik me het uirzicht herinner als die op de rug van een enorme dinosaurus, met achter elkaar een reeks van puy's, uitgedoofde vulkanen van miljoenen jaren her. Ten tweede weet ik dat op vrijdag de Tour voor het eerst in haar bestaan juist die Puy Mary zal aandoen. Wat is een vakantie in Frankrijk zonder langs de weg naar de voorbijrazende Tour te hebben gekeken. Op zich een zinloos tijdverdrijf, het peleton raast in enkele seconden langs de rijen toeschouwers, maar toch, da magie van de karavaan is voor vele duizenden, net zoals voor mij, niet te versmaden. H. moet zich maar in dit geval maar naar mijn nukken richten. Murol is de op zich best leuke plaats waar wij een bijna uitgestorven camping vinden, niet raar, want na dit weekend sluit de eigenaar het seizoen af. Hoewel landelijk gelegen horen we tot diep in nacht om ons heen het geronk van vele motoren, heel motorrijdende Frankrijk lijkt zich op deze streek te hebben gestort. Op mijn eigenste motorfiets rijd ik op vrijdag over een bergje heen naar het in een ander dal gelegen Mont Dore, hoewel de naam anders doet vermoeden. Aldaar schaar ik mij met vele anderen langs de route die de Tour door het plaatsje zal volgen. Ik nestel me pal naast de naar buiten gedragen en schuifelende oudjes van een verzorgingstehuis. Als de reclamekaravaan voorbij komt wordt deze hoek rijkelijjk voorzien van de prullaria die vanuit de rijdende reclamezuilen wordt uitgestrooid. De bejaarden kunnen hun stoelen niet uit maar de  

Geen opmerkingen:

Een reactie posten