de in hun witte pakjes gestoken verpleegsters rapen razensnel de sleutelhangers, zakjes snoep en flesjes bronwater bij elkaar. Dat wordt uitdelen later vandaag in het statige verzorgingstehuis achter ons. Na het aanblikken van het voortsnellende peleton ga ik weer in mijn eentje de berg over. Als ik een ploeterende racefietser passeer kan ik niet nalaten te roepen: je m' excuse, j'ai un moteur sur mon byciclette! Ik krijg slechts een vermoeide knikje terug.
zaterdag 12 september
We rijden naar de Puy Mary. Van de Tour die er de dag daarvoor eindigde is behalve, een enkel langs de weg nog terug te vinden hekje niets meer te merken. Alle rotzooi is weer opgeruimd, de supporters laten blijkbaar niets achter. Op de pas Peyrol, vlak onder de Puy Mary, is het nu motordag blijkbaar. Tientallen motoren blokkeren de pas. De terrasjes zit mudvol motorpakken, niemand draagt een mondkapje. Merkwaardig, terwijl in de winkels zoals we eerder opmerkten, de ' masques' bij iedereen op moeten. Dat ook dit gebied inmiddels oranje kleurt vernemen we op de site van buitenlandse zaken pas de volgende dag. De klim naar de top bestaat uit een loodrecht oprijzende trap van een paar honderd meter. H. houdt het na enkele tientallen meters voor gezien. Ik stijg verder alleen tot grote hoogte. Op de top is het vergeven van de rondvliegende insecten, zodat ik van het beloofde magistrale uitzicht weinig meekrijg. Ik vervolg de tocht naar beneden langs de andere kant, die met handen en voeten gedaan moet worden, voor mij, uitgerust met de soepelheid van een bushalte, een zware klus. Via een gemakkelijk langszaam dalend voetpad kom ik via de andere kant weer terug bij H. die inmiddels tientallen scenario's heeft uitgedacht over wat te doen als ik, uitgegleden over een scherpe rots, zonder telefoon, ergens in een ravijn lig dood te gaan.
zondag 13 september
Omdat we vanwege de sluiting weg moeten koersen we aan op een camping die enkele tientallen kilometers verder ligt. Een goed besluit want hij ligt prachtig aan de Allier, de rivier die we ook al onder het waterkanaal bij Digoin waren tegen gekomen. Langs de Allier, waar we heerlijk kunnen zwemmen, ligt een riant grasveld waar op zondagmiddag enkele families uit Brioude huizen, maar de rest van de komende week ligt het er vrijwel alleen voor ons. 's Avonds eten we bij een restaurantje aan de rand van het grasveld. Wat me opvalt is dat de muziek onder de bomen dezelfde is als die in Sri Lanka, of waar ook ter wereld; reggae, Waar blijft eigenlijk de muziek van Jack Brel, George Brassnes en Gilbert Becaud. Die hoor je waarschijnlijk alleen nog maar bij De Wereld Draait Door, niet meer in Frankrijk. Ook is de muziek voor jongeren in uitgaansgelegenheden mondiaal, geworden, dus overal dezelfde. Jammer, zei de grijsaard.
maandag 14 september
Ik fiets over een tamelijk lange klim naar het plaatsje met de intrigerende naam: La Chaise Dieu, de Zetel Gods. Helaas kom ik er niet omdat de klim over meer dan 20 kilometer, zelfs op een elektrieke fiets, veel meer tijd in beslag neemt dan ik had gedacht. Omdat mijn telefoon op is door het de avond daarvoor urenlange gekijk naar de Avondetappe op NPO 1, kan ik niet meer bellen kom ik tot de ontdekking. Omdat ik H. niet weer opnieuw wil opzadelen met angswekkende scenarios/s keer ik na 3 kwart van de toch terug naar het dal. La Chaise komt nog wel.
dinsdag 15 september
Het moet er maar eens van komen. Voorafgaande aan deze vakantie heb ik uit een Duits reisgidsje, het enige document dat de bibliotheek in Middelburg nog had over de Auvergne, de rest was door zuinige Zeeuwen mee op vakantie genomen, een 50 tal wandeltochten gevonden. die heb ik op een lange avond allemaal op mijn gps apparaatje gedownload. Dat heb ik niet voor de kat zijn kut gedaan, dus we gaan lopen. Het gaat al meteen bergop. H. krijgt weer visioenen van de Puy Mary en protesteert hevig. Ik weet als geen ander hoe ik iemand over een dood punt heen moet lullen, dus telkens krijg ik H.'s benenwagen toch telkens weer aan de praat. Uiteindelijk bereikt ze meer dood dan levend het middeleeuwse
Geen opmerkingen:
Een reactie posten