Ronde van Nederland, etappe 1: Goes - Bavel en fiets van altijd dirende bijstand

En zo zoef ik op een snelle Giant Explorer door het kale landschap van de langgerekte gemeente Reimerswaal. Wind en regen op kop, het kan me niet deren, een trapje extra en de snelheid schiet meteen naar 24,5 km per uur. Dat ik kilo's bepakking achter en voorop heb, maakt niks uit. Een licht schuldgevoel is onvermijdelijk; vroeger heb ik deze rit naar Breda altijd op eigen kracht gedaan, nu helpt de fietsprothese mij door de polder. Eenmaal de Brabantse wal opgeklauterd, ook weer een fluitje van een cent, houdt het eindelijk op mt regenen. Na een lunch in cafe Boove Beneeje (' ete gij nou boove of beneeje?' . De grap ontgaat mij) besluit ik nu maar eens een aantal kilometers zonder ondersteuning te rijden. Dat gaat op deze toch niet lichte fiets (23,5 kilo, en een kilo of 10 begage schat ik) eigenlijk heel gemakkelijk, maar ik heb de wind dan ook in de rug. Ik spreek met mezelf af dat ik 25 km zonder ondersteuning moet, pas dan mag de motor weer aan; dat zou wel eens een prima remedie kunnen worden om mezelf bij de les te houden. Groot is de euforie als ik na gedane zwoegarbeid ineens weer met 25km per uur door mag knallen. Ik rijd een groot deel van de etappe in Belgi"e, van Kalmthout naar Zundert, het laatste deel gaat door het fraaie dal van de Mark, volgens broer Huub een typische bejaardenroute. Ik zie er vandaag geen een, nou ja, op mij na dan. Nog even een schietgebedje voor de Mariagrot in Meerseldreef, echt een stuk rijk Rooms jeugdherinnering, en dan doorknallen naar Bavel, naar Huub en Mechel. Geen slecht besluit, die capitulaitie voor de elektrieke superfiets.