In Lucca regeert de menselijke maat

Vanmorgen startte een uitgebreid afscheidsritueel met Giorgio. Zijn vriendelijkheid jegens ons ging zo ver dat, toen wij geen cash bij ons bleken te hebben, hij spontaan aanbood het tweedaagse verblijf dan maar " als gratis"  te beschouwen. Luid protesterend lieten wij ons door hem naar de dichtst bijzijnde geldautomaat brengen. Ondertussen kletste Giorgio er weer vrolijk op los en vuurde de ene op de andere vraag op ons af. Hoe kwamen wij aan de kost? Hoe heten onze kinderen?1 Heeft Nederland mooie stranden, welke hobbies hebben wij enz. enz. Van Giorgio zelf kwamen we te weten dat hij paardenliefhebber is en graag uren achter elkaar wandelt, bijvoorbeeld rondom de stadsmuren van Perugia. Maar op een aanbod van ons om nu eens een keer naar Holland te komen, kwam geen duidelijke reactie. Giogio praat wel graag veel maar reist weinig. Uiteindelijk kreeg H. drie klapzoenen en moest ik met mijn baard tegen de stoppels van G. aanwrijven.

Na nog drie keer gezwaaid en getoeterd te hebben gingen we vandaag de lange weg terug naar het vliegveld van Pisa, maar niet na eerste een bezoek te hebben gebracht aan Lucca. Zijdestad en in het bezit van een prachtig stadscentrum.
In de stad stuitten we meteen op een politiecordon en enkele huilende werklieden. Een hoogwerker bleek afgebroken en de zich daarin bevindende werker lang nu onder een wit laken op straat. Maar gauw door naar de vele kerken en plein van Lucca. Daarin is het Piazza d' Amfiteatro wat het zegt: gebouwd op de plaats waar ooit in de derde eeuw een amfitheater was gebouwd. Later verpulverde dat amfitheater weer omdat de stenen werden gebruikt om er kerken van te bouwen. De open plek werd bebouwd. Pas in 1850 was er een vooruitkijkende geest die besloot de oorspronkelijke rooilijn van het theater te vullen met huizen en de rest op te ruimen. Wat ontstond was een plein dat in alle opzichten voldoet aan de menselijke maat: niet te groot, intiem, bijna dorps aandoend. Hier de cirkel

Op een terras sloegen we de laatst glazen wijn naar binnen met een uitgebreide schaal hapjes; die krijg je er in Italie rond het ' Happy Hour' er altijd gratis bij. " Beter kon deze fantastische vakantie niet worden afgesloten"  aldus H. En zo is het.