Een boterletter-actie tot slot

Het verslag was al afgesloten toen H. nog even naar de auto ging om een fles water op te halen. Omdat ze nogal lang weg bleef ging ik maar eens even kijken. Ik zag ze staan buiten aan de deur van de gang die leidde naar ons appartement. Ze stond wat te morrelen aan het slot dat duidelijk niet deed wat het moest doen; de deur was een bleef dicht. Ik zag geen klink aan de binnenkant en wist niet wat te doen. Dan maar bellen met de eigenaresse. Die reageerde na 5 pogingen telkens niet. Totdat ik ergens achter in het appartement een telefoonstem hoorde. O ja, dat was waar ook. Ik had de luidspreker met blue tooth op een los speakertje gezet. Dan hoor je dus inderdaad geen geluid op je foon. Toen ik de speaker had losgekoppeld en voor de zesde keer belde nam de eigenaresse, begrijpelijkerwijs, niet meer op. Dan maar alle etages boven ons appartement af in de hoop iemand aan te treffen. Op de vierde verdieping had ik beet. Een jongeman zei iets in het Italiaans, dat hielp niet. Ik wenkte hem mee naar beneden. Aldaar aangekomen overzag hij het tafereel en tikte tegen een knopje aan de zijkant: een automatische deuropener!! Ik was even vergeten dat men zelfs in Italie op zo'n manier een deur van binnenuit open gaat.Nee, ik eindigde deze vakantie niet met de meest briljante actie.