Dat was helemaal niet slim aangepakt gisteravond in Lantaren Venster; dat dubbelconcert van de Deeldeliers, waarbij eerst de film werd vertoond en daarna het optreden van de gelegenheidsformatie rond drummer/dichter/schrijver Jules Deelder.
De film geeft op zich een zeer geslaagd beeld van de opnamesessies van de door Bart van Lier voor dit project opgetrommelde stevige blazers zoals de tenoristen Boris van der Lek en Hans Dulfer en altist Benjamin Herman. De manier waarop de ervaren rotten elkaar uitdagen en inspireren is perfect in beeld gebracht; de motor is in het geheel is de ronkende machine van Bart van Lier. Het gaat een beetje mis als plaatjesdraaier Jules een nummer opzet dat zonder bladmuziek gewoon te ingewikkeld is; " doen we niet" lijken de musici te denken en gaan over op een wat gemakkelijker ballad.
In het optreden worden aanvankelijk precies dezelfde nummers gebracht met daarin precies dezelfde tekstjes die Jules ook in de film al heeft gedebiteerd. In de film werkte dat wel, voor een tweede keer natuurlijk niet meer. Helemaal fout is dat Jules vanaf het begin tijdens het optreden met zijn snaredrummetje en bekken wat lullig naast het imposante drumstel van een mij onbekende drummer is weggezet. Als hij daarbij hoorbaar nogal eens naast het ritme zit is de lol er gauw van af. Wat doet dat rare mannetje daar eigenlijk? Als hij roept, zullen we " Brother, can you spare me a dime" spelen, bast Hans Dulfer, "kom op zeg, de mensen hebben al genoeg ellende in deze crisis, we gaan iets leuks spelen" en zet een salsa achtig nummer in. Jules had veel leed bespaard kunnen worden als hij wat later was opgekomen en een of twee nummertjes had meegedaan, het liefst in zijn eentje zoals in de film waarin hij in zijn eentje naast Bart aan de piano wel tot zijn recht kwam. Nu was het een beetje de macho-show van Van Lier en vooral Dulfer met Deelder in een zielig bijrolletje. Dat heeft Jules niet verdiend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten