Witte de With/Tent

do 6-9-2012 10:26

opening WdW en Tent

Tent en WdW trekken tegenwoordig gezamenlijk op. Wat wij al veel jaren bepleiten is daarmee eindelijk, met de komst van Defne Ayas, gerealiseerd, want Tent wilde al langer. Resultaat een van boven tot onder gonzend huis. Helaas besloot Tent degene die er al vroeg waren langer dan anderhalf uur te laten wachten voordat de zaal open ging. Toen had ik het gehad en ben ik weggegaan. De tentoonstelling bij WdW, “Surplus Authors”, de eerste van Defne Ayas zelf, is wat mij betreft weer even hermetisch als wat we al gewend waren. Wat moet ik als toeschouwer met de toelichting dat deze tentoonstelling “meerdere kunstenaars bij elkaar brengt, wiens werken de onderbelichte kanten van samenwerking karakteriseren, zoals (kunst)historische tekortkomingen, vertrouwen, vrijgevigheid, stimulatie, tegenwerking of zelfs annexatie”?? Zelfs na 5 keer herlezen gaat er nergens in mijn bovenkamer een belletje rinkelen. Alleen deze ergernis: wat een dunne manier om werken zonder enig verband bij elkaar te zetten. Zoals daar zijn: een zoektocht van een vrouw naar degene die haar ooit gefotografeerd heeft in een bondage; zwarte biljartballen die volgens een ondoorgrondelijke schema elke 5 dagen van positie worden verwisseld; 200 fitness oefeningen in een wolkenhemel, de verfilming van een symposium, of een projectontwikkelaar die over zijn bouwprojecten in de woestijn vertelt, maar dan zo dat hij zijn eigen woorden via een luidsprekertje in zijn oren terughoort.

Gedesoriënteerd verliet ik het pand om er misschien wel nooit meer terug te keren. Nou ja, ik moet natuurlijk nog wel de tentoonstelling van Tent gaan zien, want de deur was na een uur en drie kwartier nog steeds gesloten. Op de tweede verdieping, in de verbouwde lounge met de zalvende titel “consensus”,  vloeide de drank inmiddels rijkelijk.

Tjeu