Productiehuis Rotterdamse Schouwburg

29-5-2012

gezien: Figaro desire machine van Productiehuis Schouwburg/Joachim Robbrecht

De Volkskrant had vanmorgen geen goed woord over voor deze productie, letterlijk zegt de VK recensent: “En wat er in de voorstelling Figaro Dream Machine overblijft van Mozart is te treurig voor woorden”. Daarmee is niets te veel gezegd. Een flodderige, makkelijke hutspot rondom één zanger die een operastem kan opzetten en af toe een riedeltje weggeeft. Voor de rest veel teringherrie, badkamergezang, discodreunen, meeklapnummers en ongein. Heel gauw vergeten deze productie die gelukkig komt nadat we het productiehuis beoordeeld hebben. Namen van gewicht als Joachim Robbrecht, Bruno Listopad en Dave Schwab verleenden medewerking aan deze productie. Het was er niet aan af te zien of ze hebben eenvoudigweg niks met opera en hebben zich er op deze manier van af gemaakt.  Een scheve schaats van de samenstellers van de Operadagen.

Tjeu

Produktiehuis Rotterdamse Schouwburg

vr 7-1-2011 11:41

gezien: het alziend oor door John Buijsman + musici

Het is een vondst om de voorstelling rondom de blinde jazzmusicus, tovenaar, alchemist en clown Roland Kirk (gedurende de avond consequente Roland Kurk genoemd) aan te vangen in het pikkedonker. Zo moet de wereld er in het hoofd van Kirk hebben uitgezien. Zijn begintoespraak mondt meteen uit in een scheldkanonnade aan het adres van het fenomeen talentenjachten waar mislukte musici in de rol van jurylid slechte muziek van puistenkoppen staan te beoordelen. Dan weet je meteen dat het om teksten van Jules Deelder gaat en dat de tekst niet noodzakelijkerwijs op de tijd van Roland Kirk hoeft te slaan.. Waarom speelt Jules Deelder eigenlijk zelf niet die rol van Roland Rahsaan Kirk? Zeker in de passages waarin John Buijsman van die typische, razensnelle Jules Deelder moppen moet vertellen (heel lange verhalen met talloze uitwijdingen eindigend in een piepkleine clou) mis je toch eigenlijk de dictie en timbre van Jules zelf, al doet John het zeker niet slecht na. Maar het zou allemaal nog beter kunnen als….

Enfin. Roland kijkt, ruikt en proeft met zijn oren. Vandaar de titel, het “Alziend oor”. Hij moet er niet aan denken dat hij ook nog doof zou zijn geworden. Slavernij leverde ons de jazzmuziek dus het lijden van de negers was toch ergens goed voor. De blindegeleidehond (Roland vertrouwde zo’n beest niet) levert de titel van een onvervalste blues en de hele zaal wordt halverwege verzocht op piepkleine op de stoelen neergelegde plastic saxofoontjes een nummertje mee te toeteren. Zo blijft het de hele avond lollig en gezellig, ongetwijfeld geheel in de geest van levensgenieter Kurk of Kirk. John, die van huis uit volgens mij geen musicus is, weet zich toch enigszins te behelpen op uiteenlopende instrumenten als fluit, sax en basklarinet en bespeelt op een gegeven moment zelfs op Kirk-achtige wijze twee saxen tegelijk. Als het er echt op aan komt neemt Keimpe de Jong het moeiteloos van hem over. Met Arend Niks achter de drums en een werkelijk uitstekende hammondorganist kan er muzikaal deze avond niks misgaan. Eind dit jaar gaat het hele spul op toernee, nog links en rechts wat bijschaven en het hele land kan van deze typische Rotterdamse productie genieten. Terecht.

Tjeu