De Machinist

10-3-2011

gezien: marketing voor jongeren in de Machinist

Een uitermate leerzame dag in de Machinist (wat is dat eigenlijk toch een mooi complex daar aan de Coolhaven, ik was daar deze week al voor de tweede keer. Dinsdagavond nog in een uitverkochte voorstelling van Oblomov van Gontsjarov. Nu was het er ook weer zeer levendig).

Tussen publiek van merendeels jonge vrouwen werd de manier besproken waarop met sociale media jongeren kunnen worden “gevangen” voor het aanbod van Rotterdamse instellingen. Wat duidelijk werd is dat er dan vooral ook wat aan het aanbod zelf gedaan moet worden. Ro b.v. plande een voorstelling van Hondsdagen tussen een party voor en na met bekende dj’s. Daarnaast werd op een ingenieuze wijze via facebook allerlei personen aan elkaar gekoppeld, zodat een steeds groter netwerk ontstond. Dat spoort met de bevindingen van “merkenprofessor” Henk Beerda die wetenschappelijk aantoonde dat de beste vraag om te achterhalen welk merk sterk is luidt: “aan hoeveel personen zou jij deze voorstelling of presentatie aan anderen aanbevelen?” En aan hoeveel mensen? Met die simpele vragen kan hij precies uitrekenen (ja, ook die Beerda is een mannetje van de meetbare respons!) welke promotiefactor een instelling of voorstelling heeft. Moeten we maar onmiddellijk in Rotterdam gaan uitproberen vind ik. Als Hugo een budget ter beschikking stelt treedt ik wel in contact met Beerda. (Marc: dit is het meten van cultureel ondernemerschap in optima forma!)

Maar er werd veel meer verteld. Utrecht over een niet zo geslaagde manier om met de merknaam en site “Suus” studenten naar allerlei culturele activiteiten te lokken. Les; maak een site niet zo ingewikkeld (b.v. met flash) zodat je er later nauwelijks nog iets aan kan veranderen als onderdelen niet blijken te werken. Danceworks is duidelijk bezig met een imagocampagne nu Gingras de artistieke lakens uitdeelt en op een heel andere groep mikt (geheimpje: op 2 april voltrekt zich op het schouwburgplein een heuse massale flashmob met op het net doorgegegeven dansmoves). Er is een club bij Rotterdam Festivals met een behoorlijk budget die dit soort vormen van marketing voor nieuw publiek aanmoedigt. Op de site van RF is daarover een database beschikbaar. De SKVR probeert voor haar producties van Young Stage via ambassadeurs op schoolplein jongeren rechtstreeks ertoe te bewegen de schoolleiding tot een keus voor Young Stage te verleiden. Conclusie: een te omslachtige en dus eigenlijk mislukte aanpak. Young Dock festival in de schouwburg werft op het net met zogenaamde buddies: rolmodellen voor verschillende te onderscheiden doelgroepen. Bleek ook te ingewikkeld. (inside information: Young Dock verschuift volgend jaar naar maart omdat januari voor een festival een rotmaand is gebleken). Ontnuchterende conclusie van het COS: weliswaar is het zo dat sociale media als benaderingsmethode sterk in opmars is maar het mijlenver aflegt tegenover mond op mond reclame, ouders en familie en de televisie. Zo heel erg experimenteel zijn jongeren nu ook weer niet. Marketeer Michele Wilderom van het Ro is volgens mij het verst met uitgewerkte ideeën en cijfers over effectiviteit. Ik heb haar gegevens meegekregen. Daarover binnenkort meer.

Tjeu