Witte de With

di 18-5-2010 10:40

gezien: opening Morality VIII en IX in Witte de With

Witte de With opende de dag voor Hemelvaartsdag de alweer zevende en achtste tentoonstellingen die horen bij het thema `Morality`, een onderzoek naar de herkomst van onzen normen en waarden, zeg maar. Onveranderlijk wordt de bezoeker onthaald op raadselachtige kunstwerken met even onbegrijpelijke als omslachtige toelichtingen. Wat bijvoorbeeld te zeggen van de toelichting bij een werk van  Erik van Lieshout:

“Zoals gewoonlijk presenteert Van Lieshout zijn omgeving vanuit een uiterst persoonlijk en bewust idiosynchratisch perspectief, iedere hoop op neutraliteit in de structuur van het alledaagse leven vernietigend”. Nou, daar is geen woord Brabants bij. Ook na 10 keer lezen weigeren mijn hersens in beweging te komen en dit koeterwaals te begrijpen. Zo produceren de heren Guan Altan en Nicolaus Schaffhausen vel na vel teksten die, zo nam ik uit mijn ooghoeken waar, door de bezoekers niet of nauwelijks gelezen worden. Misschien moet je daar ook helemaal niet aan beginnen. Maar ja, wat moet ik dan met kunstwerken die mij zonder uitvoerige toelichting op geen enkele manier prikkelen, boeien, interesseren. Het zijn allemaal even fletse, (vaak letterlijk) kleurloze, op onbeholpen wijze (ouderwetse diacarroussels) uitgevoerde werkstukken die in ieder geval één authentieke ervaring opleveren: ook ik onderga plots de agressie die menige bezoeker van hedendaagse kunst overvalt. Het is allemaal shit! Opvallend is de korte tijd die het merendeel van de hippe, jonge bezoekers aan de expositie besteedt. Het gaat eigenlijk alleen om het zien en gezien worden in de foyer bij de wijn en de borrelnootjes. En geef ze ongelijk. Een inhoudelijk gesprek over het getoonde is eenvoudigweg onmogelijk.

Dan heb ik het maar niet over de performance die bij gelegenheid van de tentoonstelling werd gegeven in de aula. Een in een net pak gestoken Amerikaan stak een lang betoog af over communicatie, daarbij voortdurend geïnterrumpeerd door daar blijkbaar voor ingehuurde mede acteurs. Op een gegeven moment liep iemand woedend de zaal uit. De enige oprechte bezoeker van dit hemeltergende spektakel. (Waarbij ik nu ineens de hevige neiging voel uit te roepen: “En hoeveel kost dit allemaal wel niet?”) Wat mij betreft is de discussie over de manier waarop in Rotterdam 10 miljoen op cultuur moet worden bezuinigd geopend.

Tjeu