Siberia

25-5-2011

gezien: Vloek van Siberia

Ga er maar aan staan om zo’n Griekse tragedie als Medea met veel familie-moorden en bloed in complexe verwikkelingen voor jongeren op een spannende manier te brengen. Daarom heel slim bedacht om deze voorstelling vooraf te laten gaan door workshops onder leiding van door de wol geverfd personeel van Siberia. Ook voor mij als niet gymnasiast was het een heel handig ruggesteuntje om tesamen met een aantal jochies uit de buurt vooraf uitgelegd te krijgen aan de hand van spelsituaties wie ook al weer Aighistos,  Klytaimnestra, Agamemnon etc. waren.  Waarbij het me opviel dat die moeilijke namen voor Marokkaanse jongeren blijkbaar veel vanzelfsprekender zijn dan voor een Hollander. Niemand stak er de draak mee en ging meteen dapper aan de slag met de opdracht om aan de hand van allerlei aangedragen feitenmateriaal de mogelijke moordenaar van moeder Klytaimnestra en vader Aighistos te ontdekken; als betrof het een eigentijdse thriller.

En dat werd het ook. Met uitstekend spel van een combinatie van ervaren acteurs (Ruby Soliman en Lotje van Lunteren) en stageaires; Een tijdloos spel over eerwraak, passie en list, op een voor de doelgroep aansprekende manier gebracht; soms zodanig, dat het leek op de acteurs in real time in discussie gingen met het publiek dat intens meeleefde. Met een heldere tekst van Floris van Delft en Wolter Muller beleefde ik gedurende 75 minuten een genoeglijke avond. Een compliment voor Siberia voor deze productie die na een lange speelperiode zijn laatste avond beleefde en op een intensiteit werd gebracht als betrof het een premiere.

Tjeu

Siberia

5-10-2011

gezien: Kamp Noord van Siberia

Het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvel. Dus als je de kans krijgt dan ga je naar die andere kant op zoek. Zeker als je eigen kant er heel erg grijs uit ziet. Zo zou verkort de synopsis van dit nieuwe theaterstuk van Siberia kunnen luiden. Een vreemdeling komt in een nogal vreemde gemeenschap aan, waar men elkaar naar het leven staat, een eentonig menu van alleen maar linzen eet en een gebroken engels sprekende slager (gespeeld door een zuid Afrikaanse acteur) medische problemen aan ledematen oplost door ze eenvoudigweg af te hakken. Dat die vreemdeling op een gegeven moment weer graag weg wil moge duidelijk zijn. En dat vervolgens het merendeel van de gemeenschap zich bij hem voegt is ook logisch. De “slager” en een meisje blijven alleen achter bij hun linzen en hakbord. Ik kreeg geen vat op het thema: ging het over een vreemdeling die door een gemeenschap niet wordt geaccepteerd? Ging het over de zucht naar “het andere dat altijd beter is”. Maar waarom dan gekozen voor zo’n troosteloos grijze setting waar elk weldenkend mens onmiddelllijk uit zou willen vertrekken. En waarom dat moralistische slot waarbij de mede reizigers zich tegen de vreemdeling keren omdat het beloofde land niet wordt gevonden. Een rafelig slot aan een onduidelijk, maar wel goed geacteerd stuk. Waarom dat er poppen in het spel moeten meedoen is mij onduidelijk, ze voegen helemaal niets toe, behalve helemaal in het begin en aan het eind, wanneer het functioneel is om de komende en gaande vreemdeling heel in het klein ver weg op een berg te tonen.

Aan het eind nog gesproken met Roel Twijnstra en de zakelijke leider van Max. Er wordt onverkort naar een fusie van Max, Siberia en Meekers toegewerkt in de Gouvernestraat. Door de dKC is min of meer afgedwongen dat dat zou gebeuren. Onder druk lijkt alles vloeibaar te worden. De fusiepartners zijn overigens redelijk enthousiast over het nieuwe instituut dat ontstaat. Gedwongen ontslagen worden niet voorzien, wel beëindiging van tijdelijke contracten. Roel zoekt zijn heil verder elders, overigens zonder enige zure ondertoon. Dave Schwab lijkt in het geheel geen plaats te krijgen. Hij zal wellicht in de Rotterdamse Schouwburg zelf nieuw onderdak krijgen, aldus Roel.

Tjeu